اعتکاف

اعتکاف فصلی است برای گریستن، ریزش باران رحمت، تطهیر صفحه اعمال، نورانی ساختن دل و صفا بخشیدن روح.



معنای لغوی


راغب لغت شناس مشهور در مورد معنای واژه می‌گوید: «اعتکاف به معناى روى آوردن و ملازمت با چیزى، همراه با تعظیم آن است».


معنای اصطلاحی


در اصطلاح فقهی به توقف سه روز یا بیشتر در مسجد به قصد قربت و با شرایط مخصوص، اعتکاف و به شخص به جا آورنده اعتکاف، معتکف گویند.


اعتکاف در قرآن


از آیات قرآن برمی‌آید که اعتکاف پیش از این در میان پیامبران و شرایع پیشین نیز وجود داشته است. چنانچه قرآن گزارش می‌کند که خداوند به حضرت ابراهیم علیه‌السلام پس از بنیان‌گذاری کعبه دستور می‌دهد تا آن را برای طواف کنندگان و معتکفین آماده سازد: «و عهدنا الی ابراهیم و اسماعیل ان طهرا بیتی للطائفین والعاکفین؛ از ابراهیم و اسماعیل پیمان گرفتیم تا خانه خدا (کعبه) را برای طواف کنندگان و معتکفین پاک و تطهیر نمایند». (سوره بقره/125)


آیه دیگر در مورد اعتکاف آیه 187 سوره بقره است که در آن حرمت نزدیکی با زنان در حال اعتکاف بیان شده است: «وَلاَ تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنتُمْ عَاکِفُونَ فِی الْمَسَاجِدِ؛ با زنان در زمانی که در مساجد معتکف هستید، مباشرت و نزدیکی نکنید».


اعتکاف در احادیث


در کنزالعمال از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله نقل گردیده است که: همه گناهان گذشته کسى که از روى ایمان و براى رسیدن به ثواب الهى معتکف شود، آمرزیده مى شود.[ کنزالعمّال، ح 24007]
و نیز از آن حضرت نقل شده است که: معتکف همه گناهان را در بند مى کند و مانند کسى که همه خوبى ها را انجام داده است، به او پاداش داده مى شود.[ همان، ح 24012.]


http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%A7%D8%B9%D8%AA%DA%A9%D8%A7%D9%81