جایگاه فاطمه (ع) در پیشگاه خداوند متعال

عَنِ النَّبِيِّ ص أَنَّهُ قَالَ: «إِنَّ فَاطِمَةَ شِجْنَةٌ مِنِّي يُؤْذِينِي مَا آذَاهَا وَ يَسُرُّنِي مَا يَسُرُّهَا وَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَيَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ يَرْضَى لِرِضَاهَا؛ پیامبر(ص) فرمود: فاطمه پاره تن من است؛ هر آنچه او را بیازارد، مرا می آزارد و هرآنچه او را شاد کند، مرا شاد می کند».

و خدای متعال از خشم فاطمه خشمگین و از رضایت او رضایتمند می‌شود.

در صحيح بخاري از منابع معروف اهل سنت چنين مي خوانيم که پيغمبر خدا فرمود : «فاطمه بضعه مني فمن اغضبها فقد اغضبني؛ فاطمه پاره وجود من است و هرکس او را به خشم آورد مرا به خشم آورده است» .

و در بيان نوراني دگر فرمود: « انما سماها فاطمه لان الله فطمها و مجبيها عن النار؛ او را فاطمه ناميدند چون كه خداوند او و محبانش را از دوزخ باز داشته است». ذهبي از علماي اهل سنت از پيامبر اکرم روايت کرده است: « اول شخص يدخل الجنه فاطمه بنت محمد ؛ فاطمه نخستين كسي است كه وارد بهشت مي‌شود».

خدای تبارک و تعالی «سوره کوثر» را در شأن فاطمه زهرا (ع) نازل فرموده است. طهارت و پاکی اش را در «آیه تطهیر» ستوده است. اوج عرفان و معنویتش را در «آیه مباهله» به تصویر کشیده است. ایثارگری مخلصانه اش را در «سوره دهر» ترسیم کردهاست وآیات فراوان دیگر در شأن او نازل فرموده است.

فاطمه (ع) گرامی ترین بنده در پیشگاه خداند است. همانگونه که رسول اکرم(ص)، علی(ع) و فرزندانش، گرامی ترین هستند و پیامبر(ص) در جریان مباهله با مسیحیان نجران آنان را برترین خلق خدا معرفی می نمایند.

قلم یارای وصف فاطمه زهرا (ع) در پیشگاه خداوند را ندارد، ولی به کمک روایات نبوی سه مقام از مقامات معنوی آن موجود ملکوتی بیان می گردد:

الف: فاطمه (ع)، سبب آفرینش عالم

وجود مقدس فاطمه زهرا (ع) سبب آفرینش عالم است همانگونه که رسول اکرم (ص)، علی (ع) و دو فرزند بزرگوارش نیز علت آفرینش هستند، اگر فاطمه (ع) نبود خداوند آسمان و زمین، بهشت و دوزخ، عرش و کرسی و فرشتگان وانس و جن را نمی آفرید.

جابرابن عبدا... انصاری ار رسول خدا (ص) نقل می کند که خداوند خطاب به حضرت فرمود:

«یا اَحمَدُ لَولاکَ لَمّا خَلَقتُ الاَفلاکَ، و لَولا عَلیُّ لَمّا خَلَقتُکَ وَ لَولا فاطِمَهُ لَمّا خَلَقتُکُما؛ ای احمد، اگر تو نبودی جهان را خلق نمی کردم و اگر علی نبود تو را نمی آفریدم و اگر فاطمه نبود تو و علی را خلق نمی کردم!».

این حدیث قدسی جایگاه والای حضرت زهرا (ع) را بیان می کند و روایات زیادی آنرا تأیید می نمایند.

ب: فاطمه (ع) مظهر رضا و سخط الهی

فاطمه زهرا (ع) اراده و تدبیر و اختیار خود را یکسره تسلیم اراده و تدبیر و اختیار خداوند کرده و دل بر قضای او نهاده بود. او در این رهگذر به درجه ای از مقام رضایت الهی رسیده بود که رضای او با رضای خدا و رسول متحد گردیده بود. از این روست که پیامبر اکرم (ص) فرمود:

«اِنَّ ا... لَیَغضِبُ لِغَضَبِ فاطِمَۀَ و یَرضی لِرَضاها؛ خداوند به غضب فاطمه، غضب می کند و به خشنودی او خشنود می شود».

ج: فاطمه (ع) شفیعه روز جزا

در روز قیامت جبرئیل با صدای بلند فریاد بر می آورد «ای اهل محشر، همه چشم ها را فرو افکنید تا فاطمه زهرا(ع) عبور کند» برای اینکه وقتی این بانو با این عظمت و شکوه در حال عبور هستند نور چشم آنان در هم شکسته می شود  و آنان توان دیدن ایشان را ندارند.

در پی این ندا هیچ پیامبر صدیق و شهیدی باقی نمی ماند مگر آنکه چشمانش را فرو افکند تا فاطمه (ع) عبور کند و به کنار عرش الهی برسد و تظلم خواهی می کند. آنگاه ندا می رسد:

«ای حبیبه من، و ای فرزند حبیب من! بخواه که هر چه خواهی عطا شو و  هر که را شفاعت کنی شفاعتش پذیرفته می شود»

پس از درخواست فاطمه (ع) خطاب می رسد: «کجایند فرزندان فاطمه و پیروان ایشان؟ کجایند دوستداران فاطمه و دوستداران فرزندان او؟» فرشتگان رحمت، ایشان را در بر می گیرند. فاطمه (ع) در پیشاپیش و اینان در پی او وارد بهشت برین می گردند.

حق تعالی فاطمه (ع) را محور جود و مظهر رحمت خویش قرار می دهد و به برکت وجود مقدسش آنقدر از گناهان را می بخشد که محبوبه اش را خشنود می سازد.

شأن تسبیحات حضرت زهرا علیها السلام

یکی دیگر از اموری که به حضرت زهرا سلام الله علیها اختصاص دارد، تسبیحات ایشان است. در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که؛ شأن تسبیحات حضرت زهرا (ع) چیست و چرا رسول خدا صلی الله علیه و آله با وجود ذکرها و تسبیحات دیگر، چنین تسبیحی را به ایشان آموزش دادند؟

موضوع این تسبیح امر مهمی است که باید به آن دقت شود. باید بدانیم که اگر عملی، ذکر و تسبیحی در شأن و منزلت از این تسبیحات والاتر و بالاتر بود، حتماً پیغمبر اکرم (ص) آن را به حضرت فاطمه (ع) آموزش می‌دادند، درواقع نبی مکرم اسلام بهترین را به دختر بزرگوار خود هدیه داده‌اند که ذکر کثیر است.

پس آیا می‌توان نتیجه گرفت که تسبیحات حضرت فاطمه(ع) مصداق همان ذکر کثیری است که در قرآن کریم به آن اشاره شده که «اُذکُرُوا اللّهَ ذِکراً کَثیراً»؟

بله. در روایتی اشاره شده است که همین سؤال را از اهل بیت علیهم السلام پرسیدند و جواب گرفتند که «ذکر کثیر همان تسبیح مادرمان حضرت فاطمه (ع) است.»، بنابراین اگر کسی از روی اعتقاد این تسبیح را بگوید، درواقع ذکر کثیر را گفته است.

برکت‌های تسبیحات حضرت صدیقه طاهره (ع)

فضیلت دیگر تسبیحات حضرت فاطمه زهرا(ع)، پاک شدن از گناهان است، چنان‌که در روایتی نقل شده است که شخصی به‌خدمت امام صادق علیه السلام رفت و از زیاد بودن گناهان خود پیش آن حضرت درددل کرد. امام صادق علیه السلام به او فرمودند که «برای پاک شدن و دور ماندن از گناهان، تسبیح مادرم را بگویید و در پایان آن ذکر استغفرالله را تکرار کنید، با این روش هم شیطان از شما دور می‌شود و هم خداوند متعال از شما راضی می‌شود».

در اعمال خیر پیشینیان و آیندگان شریک شوید

یکی دیگر از برکت‌های تسبیحات حضرت صدیقه طاهره (ع)  هم‌ردیف کردن گوینده آن با صدقه دهندگان در راه خداست، چنان‌که روایت شده است عده‌ای از مردم فقیر و افرادی که توان مالی برای صدقه دادن و کمک به دیگران را نداشتند، در خدمت امام جعفر صادق علیه السلام اظهار ناراحتی کردند: «ما مانند مردم ثروتمند دارایی و املاکی نداریم که بتوانیم در راه خدا صدقه بدهیم، آیا راهی برای جبران برای ما وجود دارد؟».

امام علیه السلام در جواب آن‌ها هم ذکر تسبیحات حضرت زهرا سلام الله علیها را تجویز کردند با این توضیح که بعد از آن، ذکر «لا اله الا الله» را ده مرتبه تکرار کنند. به این روش گوینده ذکر در هر عمل خیری که مردم پیشینیان انجام داده‌اند و بعدی‌ها انجام می‌دهند، شریک می‌شود.

منابع:

http://www.ghatreh.com/news/

http://aghigh.ir/fa/news/

http://old.ido.ir/a.aspx?a=1388021902

http://ensani.ir/file/download/article/20120329115142-2122-15.pdf