رفتن به محتوای اصلی
کتابخانه تخصصی علوم قرآن و حدیث
سازمان کتابخانه ها،موزه ها و مرکز اسنادآستان قدس رضوی
library.aqr.ir/Quarn
library-quran_menu_primary
صفحه اصلی
تازه های کتابخانه
منابع الکترونیکی
منابع چاپی
پایان نامه
ویژه نامه ها
معصومین
مناسبت ها
شخصیت ها
مجموعه
نشریه تخصصی
نشریات تخصصی موسسه پیشبرد
نشریه الکترونیکی تحول حوزه
پایگاه ها
پایگاه اینترنتی اهل البیت (ع)
پایگاه اطلاعات پیوسته
نشریات علوم قرآن و حدیث
دانشگاه ها و مراکز آموزشی
پایگاه های شیعی در اینترنت
معرفی کتاب کودک
library-quran_menu_services
آیین نامه ها
درباره ما
ارتباط با ما
(library-quran) منو زبان ها
فارسی
عربی
زبردست
رحلت پیامبر اکرم (ص)
۱۳۹۶-۰۸-۲۵
در سال يازدهم هجرت رسول اكرم (ص) در آخرين سفرحج (در عرفه)، در مكه و در غديرخم، در مدينه قبل از بيمارى و بعد از آن در جمع ياران و يا در ضمن سخنرانى عمومى، با صراحت و بدون هيچ ابهام، از رحلت خود خبر داد. چنان كه قرآن رهروان رسول خدا (ص) را آگاه ساخته بود كه پيامبر هم در نياز به خوراك و پوشاك و ازدواج و وقوع بيمارى و پيرى مانند ديگر افراد بشر است و همانند آنان خواهد مرد
.
پيامبر اكرم (ص) يك ماه قبل از رحلت فرمود
:
"
فراق نزديك شده و بازگشت به سوى خداوند است. نزديك است فراخوانده شوم و دعوت حق را اجابت
نمايم و من دو چيز گران در ميان شما مى گذارم و مى روم: كتاب خدا و عترتم، و خداوند لطيف و آگاه به
من خبر داد كه اين دو هرگز از يكديگر جدا نشوند تا كنار حوض كوثر برمن وارد شوند. پس خوب بينديشيد چگونه با آن دو رفتار خواهيد نمود
."
در حجه الوداع در هنگام رمى جمرات فرمود: "مناسك خود را از من فرا گيريد، شايد بعد از امسال ديگر به حج نيايم و هرگز مرا ديگر در اين جايگاه نخواهيد ديد
."
روزى به آن حضرت خبر دادند كه مردم از وقوع مرگ شما اندوهگين و نگرانند. پيامبر در حالى كه به
فضل بن عباس و على بن ابيطالب (ع) تكيه داده بود به سوى مسجد رهسپار گرديد و پس ازدرود و سپاس
پروردگار، فرمود: "به من خبر داده اند شما از مرگ پيامبر خود در هراس هستيد. آيا پيش از من، پيامبرى بوده است كه جاودان باشد؟! آگاه باشيد، من به رحمت پروردگار خود خواهم پيوست و شما نيز به
رحمت پروردگار خود ملحق خواهيد شد
."
روزي ديگر پيامبر (ص) با کمک علي (ع) و جمعي از ياران خود به قبرستان بقيع رفت و براي مردگان طلب آمرزش کرد
.
سپس رو به علي (ع) کرد و فرمود: " کليد گنجهاي ابدي دنيا و زندگي ابدي در آن، در اختيار من گذارده شده و بين زندگي در دنيا و لقاي خداوند مخير شده ام، ولي من ملاقات با پروردگار و بهشت الهي را ترجيح داده ام
."
در چند روز آخر از زندگى رسول اكرم (ص) آن بزرگوار در مسجد پس از انجام نماز صبح فرمود
:
"
اى مردم! آتش فتنه ها شعله ور گرديده و فتنه ها همچون پارههاى امواج تاريك شب روى آورده است. من در روز رستاخيز پيشاپيش شما هستم و شما در حوض کوثر بر من در مي آئيد
.
آگاه باشيد که من
درباره ثقلين از شما مي پرسم، پس بنگريد چگونه پس از من درباره آن دو رفتار مي کنيد، زيرا که خداي لطيف و خبير مرا آگاه ساخته که آن دو از هم جدا نمي شوند تا مرا ديدار کنند. آگاه باشيد که من آن دو را در ميان شما به جاي نهادم
( کتاب خدا و اهل بيتم ). بر ايشان پيشي نگيريد که از هم پاشيده و پراکنده خواهيد شد و درباره آنان کوتاهي نکنيد که به هلاکت مي رسيد." آنگاه پيامبر (ص) با زحمت به سوي خانه اش
به راه افتاد. مردم با چشماني اشک آلود آخرين فرستاده الهي را بدرقه مي کردند
.
در آخرين روزها پيامبر به علي (ع) وصيت نمود که او را غسل و کفن کند
و بر او نماز بگزارد. علي (ع) که جانش با جان پيامبر آميخته بود، پاسخ داد: " اي رسول خدا ، مي ترسم طاقت اين کار را نداشته باشم. " پيامبر (ص) علي (ع) را به خود نزديک کرد . آنگاه
انگشترش را به او داد تا در دستش کند. سپس شمشير، زره و ساير وسايل جنگي خود را خواست و همه آنها را به علي سپرد
.
فرداي آن روز بيماري پيامبر (ص) شدت يافت اما او در همين حال نيز اطرافيان خود را درباره حقوق مردم و توجه به مردم سفارش مي کرد. سپس به حاضران فرمود: " برادر و دوستم را بخواهيد به اينجا بيايد." ام سلمه، همسر پيامبر گفت: " علي را بگوييد بيايد
.
زيرا منظور پيامبر جز او کس ديگري نيست." هنگامي که علي (ع) آمد ، پيامبر به او اشاره کرد که نزديک شود. آنگاه علي (ع) را در آغوش گرفت و مدتي طولاني با او راز گفت تا آنکه از حال رفت و بيهوش شد. با مشاهده اين وضع، نواده هاي پيامبر (ص) حسن و حسين (ع) به شدت گريستند و خود را روي بدن رسول خدا افکندند. علي (ع)
خواست آن دو را از پيامبر (ص) جدا کند. پيامبر (ص) به هوش آمد و فرمود
:
"
علي جان آن دو را واگذار تا ببويم و آنها نيز مرا ببويند، آن دو از من بهره گيرند و من از آنها بهره گيرم
."
سرانجام پيامبر (ص) هنگامي که سرش بر دامان علي (ع) بود، جان به جان آفرين تسليم کرد
.
رحلت یا شهادت پیامبر؟
چیزی که در منابع تاریخی ثبت شده آن است که آن حضرت مدتی بیمار شدند و پس از آن رحلت نمودند. اما در روایاتی که از ائمه علیهم السلام نقل شده است بیان گردیده که آن حضرت در اثر خورانده شدن سم به شهادت رسیدند. به نظر می رسد این روایات بیان کننده علت بیماری آن حضرت هستند.
دلایل بسیاری وجود دارد که رحلت پیامبر اکرم (ص) ناشی از خوراندن سم به آن حضرت بوده است. این دلایل و روایات، از تواتر معنوی برخوردارند و از مجموع آنها می توان رحلت پیامبر اکرم از طریق شهادت را ثابت نمود. از جمله امام صادق (ع) می فرمایند: «چون پیامبر اسلام (ص)، ذراع (یا سر دست) گوسفند، را دوست می داشتند، یک زن یهودی با اطلاع از این موضوع ایشان را با این بخش از گوسفند مسموم نمودند». در جای دیگری آن حضرت فرمودند: «پیامبر اکرم (ص) در جریان جنگ خیبر مسموم شده و هنگام رحلت شان بیان فرمودند که لقمه ای که آن روز در خیبر تناول نمودم، اکنون اعضای بدنم را نابود نموده است و هیچ پیامبر و جانشین پیامبری نیست، مگر این که با شهادت از دنیا می رود». در این روایت، علاوه بر تصریح به مسموم شدن رسول خدا (ص) و شهادت ایشان در پی مسمومیت، به اصلی کلی نیز اشاره می شود که مرگ تمام پیامبران و اوصیا با شهادت بوده و هیچ کدام، با مرگ طبیعی از دنیا نمی روند!
ابن سعد می گوید در روایتی آمده است: پیامبر (ص) مسموم درگذشت و 63 ساله بود. این قول ابن عبده است.
شیخ مفید می گوید: او در مدینه روز دوشنبه دو شب باقی مانده از ماه صفر در سال دهم هجری درگذشت در حالی که 63سال داشت.
علامه حلی شهادت رسول خدا را به وسیله سم ذکر می کند.
در کتاب جامع الرواه آمده است: پیامبر (ص) در مدینه مسموم درگذشت.
شیخ طوسی می گوید: رسول خدا دو شب باقیمانده از ماه صفر در سال دهم هجری مسموم درگذشت.
بیهقی از عبدالله بن مسعود روایت کرده است که وی گفت: اگر ۹ بار قسم بخورم که رسول خدا کشته شده اشت برایم محبوبتر است از اینکه یک بار قسم بخورم که او کشته نشده است به جهت اینکه خداوند او را پیامبر شهید قرار داده است.
حاکم نیشابور کشته شدن رسول خدا را تایید کرده است. آنجا که می گوید: شعبی گفته است: به خدا قسم رسول خدا و ابوبکر با سم کشته شدند و عمر و عثمان و علی بن ابیطالب با شمشیر کشته شدند و حسن بن علی با سم و حسین بن علی با شمشیر کشته شد.
ابن مسعود کشته شدن پیامبر در سنه ۱۱ هجری تایید و تاکید کرده است.
رسول خدا (ص) فرمود: هیچ پیامبری یا وصی او نیست مگر آن که شهید می شود. و همچنین فرمودند: هیچ کس از ما (اهل بیت) نیست مگر آن که مسموم یا مقتول خواهد بود.
پس شهادت حضرت رسول توسط سم قطعی است.
منبع:
http://www.beytoote.com/religious/bozorgan-din/death
3
-prophet
2
-muhammad.html
http://setare.com/fa/news/
برچسبها:
رحلت، شهادت، پیامبر اسلام، حضرت محمد(ص)
افزودن دیدگاه جدید:
نام شما
موضوع
نظر
درباره قالبهای متنی
قالببندی متن
متن ساده
HTML محدود
متن ساده
HTML محدود
کد تصویر را وارد نمایید.
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید
به روز رسانی کد تصویر
سروش
ایمیل
لینکدین
روایاتی از امام کاظم(ع)
امام محمد تقی علیه السلام: گردش روزها اسرار نهفته را برایت آشکار می سازد.
امام حسن عسکری علیه السلام: بهترین برادرانت کسی است که گناهانت را فراموش کند و نیکی هایت را به یاد داشته باشد.
امام حسن عسکری علیه السلام: تواضع و فروتنی نعمتی است که کسی درباره اش حسادت نمی کند.
امام سجاد علیه السلام: من دوست دارم که کار را هر چند اندک باشد، ادامه و استمرار دهم.
library-quran_menu_secondary
اخبار
رهنوا: پاسخ به سوالات دینی
سه شنبه های فرهنگي: رونمايي از نفايس و اسناد قرآني
نشریه الکترونیکی برهان
سوالات متداول
نکات و حکایت های قرآنی
مجموعه تصاویر
نرم افزار های قرآنی
library-quran_menu_search
جستجو در منابع کتابخانه