اسخی به یک شبهه مغرضین؛
مروری بر منابع تاریخی زندگی پیامبر (ص)
سید محسن شریفی
معمولاً زندگینامه انسان‌های بزرگ تاریخ، آمیخته با افسانه‌ها و خرافه‌هاست؛ هرچه منابع مکتوبی که نزدیک به زمان یک شخصیت تاریخی نگاشته شده است، کمتر در دسترس باشد، آلوده شدن تاریخچه زندگی او به گزارش‌های دروغ و خرافه‌آمیز بیشتر است؛ شاید در میان شخصیت‌های تأثیرگذار تاریخ بشر، نتوانیم کسی را مانند پیامبر عظیم الشأن اسلام (ص) بیابیم که دوستداران و پیروان و حتی مخالفان او تا این اندازه به بررسی و کاوش در زندگی او پرداخته و از خود علاقه نشان داده باشند؛ باور مؤمنان به پیامبر، به عنوان فرستاده خدا و معلم انسان‌ها، این است که گفتار و کردارش معیار و مبناست و باید او را در ابعاد گوناگون زندگی سنجه و الگوی تشخیص درست از نادرست و حق از باطل قرار دهند؛ از این رو همت بسیار زیادی به کار رفته تا همه رفتارها و گفتارهای او برای جامعه اسلامی زنده بماند و برای همیشه نقشه راه جامعه اسلامی باشد؛ اگرچه جریان خاصی، پس از پیامبر با دستاویز قرار دادن تمسک به قرآن، کوشید تا راه و منش پیامبر را در میان مسلمانان به فراموشی بسپارد، اما مشیت و اراده خداوند از یک سو و احساس و اعتقاد شگرف مسلمانان به شخصیت والای او هرگز اجازه نداد که گذشت روزگار گرد فراموشی را بر چهره دلربای او بنشاند؛ اهل بیت و فرزندان پیامبر علیهم السلام و در رأس آنها امام علی
علیه السلام اولین و مؤثرترین کسانی بودند که به نقل گفتارها و الگوهای رفتاری آن حضرت همت گماردند و به صورت
سینه به سینه آن را به نسل‌های بعد از خود منتقل کردند؛ یکی از شبهاتی که اخیراً در فضای مجازی منتشر شده و می‌شود، با فراهم آوردن ادله بی‌اساس تاریخی تلاش می‌کند تا این گونه القا کند که نه تنها زندگینامه پیامبر اسلام، جعلی و ساخته و اقتباس‌شده از تاریخ زندگی دیگر شخصیت‌های تاریخی است، بلکه شخصیت خود پیامبر هم ساخته
تاریخ نویسان است! چیزی که هر انسان افسرده‌ای را هم به خنده وامی‌دارد! در این نوشتار به یکی از این شبهات توجه کرده و به بررسی و نقد آن خواهیم پرداخت؛
کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود
وقتی با این پرسش روبه‌رو می‌شویم که «چرا حادثه کربلا اتفاق افتاد؟» فارغ از انگیزه‌های شخصی و فردی خودمان، به دنبال آن هستیم که بدانیم کدام شرایط و تغییرات حادث‌شده در تاریخ اسلام دست به دست هم دادند تا جامعه اسلامی پذیرای این اتفاق گردد. این سوال اساسی بسیاری از پژوهندگان مسایل تاریخ و اسلام را به تأمل داشته و به نتایجی هم رسیده‌اند که البته در خور تأمل است. مجموع یافته‌های ایشان بر این نکته تمرکز دارد که به لحاظ درونی و محتوایی، انحرافی اساسی در مسیر تاریخ اسلام و سرنوشت جامعه اسلامی با رحلت پیامبر صلی‌الله علیه و آله آغاز شد که این خود عوامل و ریشه‌هایی دارد که از بحث ما خارج است. روی‌هم‌رفته اسلام محدودیت‌های شدیدی برای ارزش‌ها و آیین‌های جاهلی ایجاد کرد و بسیاری از آنها را منسوخ اعلام نمود. این وضعیت برای طبقات مرفه و مسلط جامعه جاهلی شبه‌جزیره عربستان گران آمد و آنان به‌سختی و با اکراه آیین اسلام را از سر ناچاری پذیرفتند. ...
ولادت حضرت علی اکبر(ع)
در منابع اولیه تاریخی نظیر "طبقات ابن سعد"[1] و تاریخ طبری[2] وهمچنین در کتاب "نفس المهموم اثر شیخ عباس قمی "[3] که زندگی نامه علی بن الحسین را بیان کرده به تاریخ ولادت حضرت علی اکبر(ع) اشاره ای نشده است.
اما عده ای مانند ابن ادریس در سرائر، تولد ایشان را در سالهای پایانی خلافت عثمان می دانند.[4] علامه عبدالرزاق مقرم، نیز با تقویت این نظریه،سال ولادت وی را 33 هجری قمری می داند که مطابق با نظر ابن ادریس است.[5] بر این اساس آن بزرگوار در روز عاشورا 27 ساله بوده که بزرگتر بودن ایشان نسبت به سن امام سجاد(ع) که در روز عاشورا 23 سال داشتهاند و مورد اتفاق دانشمندان است، ثابت می شود. ...
اللهم عجل الولیک الفرج
اللهم صل عل محمد و آل محمد و عجل الفرجهم
شرایط ظهور امام زمان (عج)
مقصود از شرایط ظهور، همان شرایطى است که تحقق روز موعود متوقف بر آنها است و گسترش عدالت جهانى به آنها بستگى دارد و مى توان تعداد این شرایط را چنین دانست.
شرط اول: وجود طرح و برنامه عادلانه کاملى که عدالت خالص واقعى را در برداشته باشد و بتوان آن را در هر زمان و مکانى پیاده کرد و براى انسانیت سعادت و خوشى به بار آورده و تضمین کننده سعادت دنیوى و اخروى انسان باشد. روشن است که بدون چنین برنامه و نقشه جامعى، عدالت کاملا متحقق نخواهد شد.
شرط دوم: وجود رهبر و پیشواى شایسته و بزرگ که شایستگى رهبرى همه جانبه آن روز را داشته باشد.
شرط سوم: وجود یاران همکار و همفکر و پاسدار در رکاب آن رهبر واحد براى پیاده کردن جهانى آن اهداف بلند. ویژگیهایى را که این افراد مى بایست واجد باشند، در همین شرط نهفته است زیرا این افراد باید داراى خصوصیات معینى باشند تابتوانند آن کار مهم را انجام دهند و گرنه هر گونه پشتیبانى کفایت نمى کند ...
