رمضان ماه عبادت و بندگی

.«رمضان» ماه مهمانی خدا و بهار قرآن است؛ ماهی است که در آن به آرامش می‌رسیم

به تعبیری ماه رمضان یک فرصت طلایی و ظرفیت‌ساز برای انسان است. ماه رمضان ماهی مبارک و پرفضیلت در میان مسلمانان است. روزه‌داری در این ماه از جانب خداوند بر مسلمانان واجب شده است. همچنین قرآن کریم در این ماه یکباره بر پیامبر(ص) نازل شد. شب قدر در این ماه قرار دارد. واژه رمضان از ریشه «رمض» و به معنای شدت تابش خورشید بر سنگریزه است.
می‌گویند چون هنگام نامگذاری ماه‌های عربی، این ماه در گرمای تابستان قرار داشت، ماه «رمضان» نامیده شد ولی از سوی دیگر، «رمضان» از اسماء الهی است.

ای بندگان خدا! ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما روی‌آورده است؛ ماهی که نزد خداوند بهترین ماه‌هاست؛ روزهایش بهترین روزها، شب‌هایش بهترین شب‌ها و ساعاتش بهترین ساعات است.

بر مهمانی خداوند فرا خوانده شدید و از جمله اهل کرامت قرار گرفتید. در این ماه، نفس‌های شما تسبیح، خواب شما عبادت، عمل‌هایتان مقبول و دعاهایتان مستجاب است. پس با نیتی درست و دلی پاکیزه، پروردگارتان را بخوانید تا شما را برای روزه داشتن و تلاوت قرآن توفیق دهد. بدبخت کسی است که از آمرزش خدا در این ماه عظیم محروم شود. با گرسنگی و تشنگی در این ماه، به یاد گرسنگی و تشنگی قیامت باشید.

پیامبر اکرم(ص) وظیفه روزه‌‌داران را نیز چنین می‌فرمایند: صدقه بر فقیران، احترام به سالخوردگان، ترحم به کودکان، صله ارحام، حفظ زبان و چشم و گوش از حرام، مهربانی به یتیمان

رمضان در آینه احادیث

پیامبر(ص) خطاب به جابر می‌فرماید: «ای جابر! در ماه رمضان، هر کسی، روز آن را روزه بدارد و بخشی از شب را به عبادت بپردازد و شکم و شرمگاه خویش را، پاک نگه‌دارد و زبانش را حفظ کند، همان طوری که از این ماه، خارج می‌شود از گناهان خویش خارج می‌شود. جابر عرض کرد: ‌ای رسول خدا! این حدیث، چه زیباست! رسول خدا فرمود: و رعایت شروط آن، چه سخت است!» (کافی/4/78)

در حدیث دیگری می‌خوانیم: «رسول خدا(ص) مطلع شد زنی با زبان روزه، به خدمتکار خود، دشنام داده است. رسول خدا(ص) او را دعوت کرد و غذایی پیش او گذاشت. آن زن گفت: من روزه هستم. رسول خدا(ص) فرمود: چگونه روزه هستی که کنیزت را دشنام می‌دهی؟ روزه فقط خودداری از خوردن و آشامیدن نیست بلکه خداوند آن را علاوه بر این دو، مانع کارها و سخنان زشت که روزه را بی‌اثر می‌کند، قرار داده است، وه که چه اندک هستند روزه‌داران و چه بسیار هستند کسانی که گرسنگی می‌کشند.» (همان/78) در جای دیگر می‌فرماید: «خدای عزوجل می‌فرماید: «کسی که جوارح و اندام خود را از حرام‌های من، روزه ندارد، چه حاجت که به‌خاطر من از خوردن و آشامیدن خودداری ورزد.» (الفردوس /5/242)

حضرت زهرا(س) می‌فرماید: «اگر روزه‌دار، زبان و گوش و چشم و اعضا و جوارح خود را نگه ندارد، روزه به چه کار او می‌آید.» (مستدرک‌الوسائل 7/663)

از امام صادق(ع) نقل شده است: «هرگاه روزه گرفتی، گوش و چشمت را از حرام، روزه بدار و همه اعضا و اندامت را از زشتی و پرگویی و اذیت کردن خدمتکارت بازدار. باید وقار روزه در تو باشد، تا می‌توانی، خاموش باش، مگر از ذکر خدا ، از خندیدن با صدای بلند، دوری کن؛ زیرا خداوند این کارها را دشمن داند.» (بحار/93/292)

در جای دیگر می‌فرماید: «هرگاه روزه گرفتی، باید گوش و چشم و مو و پوستت نیز روزه داشته باشد. آن حضرت اعضای دیگری را نیز برشمرد و فرمود: روزی که روزه داری با روزی که روزه نداری، یکسان نباشد.» (کافی/4/78
آخرین به روز رسانی در چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۱ ساعت ۰۵:۵۲