معرفی کتاب:

سیاه پوشی در سوگ امامان پاک(ع) به ویژه در مصیبت جانسوز کربلا، در عصر ما یکی از شعائر مهم شیعه است؛ شعاری چشمگیر و موثر که رونق و رواجی عام دارد. شیعه در ایام عادی و روز های معمول زندگی(به جز دو سه مورد عبا و عمامه ...) از پوشیدن لباس سیاه پرهیز می کند؛ اما به دهه اول محرم یا آخر صفر، و نظایر آن که می رسد جامه مشکین می پوشد و در دیوار و کوی و برزن را سیاه پوش می کند ... و قرن ها است که تاریخ، در بلاد شیعه نشین، ناظر این صحنه است.

کتاب حاضر، به تبیین ریشه های تاریخی و اعتقادی یکی از همین سنتها- سنت سیاه پوشی در عزای ائمه نور(ع)- می پردازد، و شیوه تدوین و نگارش آن، به گونه ای انتخاب شده که در عین بهره مندی خواص، عوام را نیز سودمند افتد. این کتاب از جمله«دل نوشته ها»یی است که راقم این سطور، در پی احساس نیاز جامعه اسلامی ایران، بر اوراق دفتر نگاشته است. در چاپ حاضر، نکات، مباحث و اسناد جدیدی در کتاب افزوده شده که در مجموع، کتاب را از چاپ (و در واقع، ویرایش) نخست آن ممتاز می سازد.

چاپ نخست کتاب حاضر در بهار 1375 شمسی صورت گرفت و علت نگارش آن نیز، احساس نیازی بود که به تبیین مبانی فقهی و پیشینه تاریخی «شعائر حسینی(ع)» عموما، و سیاه پوشی در سوگ آل الله خصوصا، احساس می شد.