وجوه و نظایر قرآن عبارت از الفاظی است که با هیات و اعراب خاص در آیات مختلف قرآن به کار رفته‌اند اما معانی مختلفی دارند، مانند «امت» و «امام» که به تناسب موضوع در آیات مختلف دارای معانی مختلفی‌اند. اگرچه در تفسیر ترتیبی می‌توان به معنای الفاظ در جایگاه و آیه مورد نظر پی‌برد اما ویژگی علم وجوه و نظایر این است که در آن با نگاهی جامع و کلی بر الفاظ به کار رفته در قرآن با شماری از معانی آیات مواجه می‌شویم که هر یک ممکن است در آیه‌ای دیگر دربردارنده معنای دیگری باشند.
این اثر در پی تحقیق درباره این نوع واژگان است و روش ها و شیوه هایی چون، استفاده از آیات همسان در تفسیر واژگان، استفاده از تفاسیر شیعه و سنی به صورت تطبیقی، استفاده از مبانی کلامی شیعه، استفاده از روایات اهل بت(علیهم السلام)، توجه به قرائن خاص و تحلیل و بررسی معنای لغوی واژگان را مبنای کار خود قرار داده است.
آیه، آب، احزاب، اجل، ارض، ازواج، استغفار، اسراف، اسلام، اسم، امت، امر، بعث، بیت، توبه، جبار، جناح، خیر، ذکر، رحمت، سبیل، شجر، شهید، صاحب، عزت، فتنه، فضل، قضی، کتاب، کفر، نفس و .. از جمله مهم‌ترین واژگان(مداخل) این فرهنگ نامه می باشد.


تدوین متن:سودابه درودی