عنوان کتاب : آموزش زبان قرآن

پدید آور: محمد علی لسانی فشارکی، مهدی غفاری.- ویرایش ‎۳

مشخصات نشر: قم: زینی، ‎۱۳۹۰.

شماره دیویی: آ 446 ل 297/107

معرفی کتاب:



این کتاب شامل دو فصل و یک خاتمه به شرح ذیل می باشد:

مولفان در فصل اول طی عناوین متعددی به بررسی اصول و مبانی آموزش زبان قرآن پرداخته اند. کتاب معتقد است «زبان قرآن، زبان عربی مبین است، نه عربی معمولی. «زبان عربی مبین» مرکز همه زبان های دنیاست»؛ «این «لسان مبین» جامه عربی در بر کرده است. این در حالی است که می توانسته است هر جامه دیگری اعم از انگلیسی، عربی، فارسی، ترکی و ... بر تن بپوشد.طی این فصل به مطالبی چون متن درسی زبان قرآن، روش تدریس و شیوه کلاس داری، آموزش ترجمه و مفاهیم، شرح علایم پنجگانه وقف و تفاوت مقام تلاوت با مقام آموزش پرداخته شده است.

فصل دوم کتاب که بخش اصلی آن نیز محسوب می شود، به مقاطع پنجگانه آموزش زبان قرآن پرداخته و به صورت مفصل درباره آن صحبت کرده است.

نگارندگان بر این باورند که قرآن آموز در مقطع سوم به قرآن نویسی (حتی الامکان با خط کوفی (روی آورد و در مقطع چهارم، دیکته قرآن توسط معلم قرآن انجام گیرد.

آنچه که در تمامی این مقاطع به چشم می خورد اهمیت سمع در آموزش قرآن است به گونه ای که آموزش قرآن را اصولا سمعی ـ سمعی دانسته و معتقد است که «چشم» در جایگاه خود اگر لازم باشد مورد استفاده قرار می گیرد.