عنوان کتاب:حوزه‌های معنایی "صراط" در بیان قرآن کریم

مولف : مهدی شهیدی؛ ویراستار: احسان مقصودی

مشخصات نشر" تهران: دانشگاه امام صادق (ع)، ‎۱۳۹۰.

شماره راهنمای دیویی: ح 868 ش 297/159

معرفی کتاب :


در کتاب «حوزه‌های معنایی صراط در بیان قرآن کریم» مؤلف کوشیده است بدون پرداختن به مباحث کلامی، فقهی و عرفانی، حوزه‌های معنایی «صراط» در قرآن کریم را تبیین و تشریح کند.

واژه «صراط» یکی از مهمترین واژگان کانونی در قرآن مجید است. این واژه نقش ‌برجسته‌ای را در نظام اخلاق دینی قرآن ایفا می‌کند. هر خواننده‌ای حتی با یک نگاه سرسری و سطحی، متوجه می‌شود سراسر قرآن کریم با این اندیشه فراگیر شده است.

مراد از تحلیل حوزه‌های معنایی «صراط» در قرآن عبارت از آن است که این واژه کانونی و واژگان کلیدی مرتبط با آن، از چه بار مفهومی و معنایی برخوردار است، لذا براساس روش تجزیه و تحلیل معنایی، دوگانگی بنیادی، واژگان «صراط مستقیم» و «صراط عوج» و کلمات کلیدی و پیرامونی آن ـ که یکی از تقابل‌های بنیادین در بینش قرآنی است ـ مورد مطالعه و تحقیق قرار می‌گیرد.

سؤال‌های اصلی تحقیق عبارتند از: در قرآن کریم، معنای «صراط» چگونه قابل تحلیل است؟ معنای اوصاف «مستقیم» و «عِوَج» برای «صراط» چیست؟ حوزه‌های معنایی «صراط» چه معنایی را شامل می‌گردد؟ رابطه «صراط» و «سُبُل» در قرآن کریم چگونه قابل تبیین است؟ همچنین فرضیه‌های تحقیق عبارتند از: در قرآن کریم معنای «صراط» به معانی پایه‌ای «عبودیت» و «تبعیت» قابل تحلیل است. معنای اوصاف «مستقیم» و «عوج» به مضاف‌الیه «عبودیت» و «تبعیت» وابسته است؛ این مضاف‌الیه می‌تواند «الله» یا «شیطان» باشد.

تدوین و ارسال متن : درودی