حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسین رخشاد، استاد و مؤلف حوزوی، در جلسه درس اخلاق خود که در مسجد شهدای هفتم تیر سرچشمه تهران برگزار شد، گفت: اشک بر مصائب حسینی از نشانه های ایمان است. یکی از رمزهای وصال، گذشت است و امام حسین(ع) از همه چیز و خواسته‌هایش گذشت و از همه مهمتر از خودش نیز گذشت و به خدا رسید.

شاگرد علامه طباطبایی اظهار کرد: ما نیز باید در سیر و سلوک از همه چیز بگذریم و با هوای نفس پیکار و مبارزه کنیم. اصلا کسی که طالب معرفت است باید هوای نفس را کنار بگذارد. نه تنها هوای نفس را باید کنار بگذارد بلکه باید از خواسته‌های خود هم بگذرد و فقط پیرو خواسته‌های خدا باشد. امام حسین (ع) الگوی از خودگذشتگی است و به ما از خودگذشتگی را یاد دادند.

وی افزود: مرحوم آیت‌الله بهجت(ره) می‌گفتند که گریه بر مصائب اهل بیت(ع) خصوصا امام حسین(ع) انسان را بهشتی می‌کند. از قدیم هم نقل بوده است که گریه بر مصائب امام حسین(ع) مستحبی است که افضل از آن نیست.

این استاد اخلاق بیان کرد: مرحوم آیت‌الله فشارکی نظرشان این بود که گریه بر امام حسین(ع) از قیام شب هم برتر است؛ حتی زمانی که در سامرا وبا شیوع پیدا کرد و فوج فوج مردم به آن مبتلا و از دنیا می‌رفتند، ایشان به شیعیان دستور داد که به مدت سه روز با اعتقاد کامل زیارت عاشورای امام حسین(ع) را بخوانند که بعد از سه روز دیگر از شیعیان کسی مبتلا نشد و فوت نکرد.

وی ادامه داد: یکی از جاهایی که امام حسین(ع) به آن توجه خاص دارد همین مجالس عزاداری و گریه بر مصائب حضرت است تا آنجا که فرمودند کسی که بر من گریه کند، اگر بداند چه پاداشی به او می‌دهند، شادی او از این حزن بیشتر می‌شود.

مؤلف مجموعه آثار در محضر علامه طباطبایی و در محضر بهجت، گریه بر امام حسین(ع) را نشانه ایمان دانست و گفت: مرحوم شیخ جعفر شوشتری می‌گوید در آیات و روایات نشانه‌هایی برای مؤمن ذکر شده است و داشتم این نشانه‌ها را با خود تطبیق می‌دادم اما چیزی نیافتم و حالت ندامت در من بود که آیا من ؤمن هستم؟ اما دیدم نشانه‌ای در من نیست تا اینکه به روایتی رسیدم که فرمایش امام حسین(ع) بود و حضرت فرموده بودند: من کشته اشک هستم و کسی که مرا یاد کند و اشکش جاری شود، این از نشانه‌های مؤمن است.

وی افزود: بنابراین یکی از نشانه‌های ایمان و مؤمن بودن این است که در مصیبت امام حسین(ع) حالت بکا و اشک به انسان دست بدهد و این‌گونه می‌توان ایمان خود را محک زد. شنیدن مصائب امام حسین(ع) رقت قلب می‌آورد و اشک را جاری می‌کند، اما در برابر رحمت خدا حالت قساوت است که کسی قسی القلب باشد در اثر سنگ شدن دلش، اشک او جاری نمی‌شود؛ دل که سیاه و سنگدل باشد، قساوت می‌آید و دل قسی القلب دیگر پند و موعظه در او اثر ندارد و اشکی نیز بر مصائب حسینی نمی‌تواند بریزد و این خیلی خطرناک است.