غلامرضا پیروز، برگزیده دوازدهمین دوره جشنواره «نقد کتاب» گفت: روند انتخاب مقاله‌ها در این دوره جشنواره روند مطلوبی بود. این جشنواره منتقدان را ترغیب می‌کند که مقاله‌هایی جدی بنویسند.
غلامرضا پیروز، برگزیده دوازدهمین دوره جشنواره «نقد کتاب» در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عنوان کرد: احساسم این است که روند انتخاب مقاله‌های برگزیده در جشنواره دوازدهم روندی مطلوب بود و انتخاب مقاله‌های برگزیده با رعایت نکات علمی همراه شد.
وی افزود: روند مطلوب داوری‌ها از گزارشی که دست‌اندرکاران این جشنواره ارایه دادند مشخص است. همایش امسال مختصر و مفید برگزار شد و سخنرانان کوتاه سخن گفتند اما سخن آنها کامل و بی‌نقص بود و همه سویه‌های جشنواره نقد را دربرمی‌گرفت. سخنان جناب دکتر عباس صالحی، معاون فرهنگی وزارت ارشاد اسلامی، جناب اسلامی اردکانی و مجید غلامی جلیسه برایم تازگی داشت.
این دانشیار دانشگاه بابلسر ادامه داد: من زمانی در جریان داوری‌ها قرار گرفتم که با من تماس گرفتند و گفتند که برنده جایزه شده‌ام. در ضمن باید بگویم که انتظار دریافت هدیه و جایزه‌ای را نداشتم. معتقدم جشنواره نقد کتاب با روندی که در پیش گرفته است دیگران را ترغیب می‌کند که نقد خلاقانه بنویسند؛ نقدهایی که به معنای واقعی کلمه نقد باشند.
پیروز اضافه کرد: مقاله «فراداستان تاریخ‌نگارانه» به نوعی نقد داستان «مارمولکی که ماه را بلعید» بود. این کتاب به قلم قاسم شکری نوشته و سال 1388 از سوی انتشارات ققنوس راهی بازار کتاب شده است. مقاله ما نخستین مقاله‌ای است که در این حوزه نوشته شده است. قاسم شکری در این رمان می‌خواهد روایت تاریخی دوره قاجار را مورد نقد قرار داده و پرسش برانگیز جلوه دهد.
این پژوهشگر توضیح داد: پست مدرنیسم همواره می‌خواهد روایت‌های شایع و قطعی بشری را مورد تردید قرار دهد و نوعی تردید نسبت به روایت‌های حاکم است. نظریه «فراداستان تاریخ‌نگارانه» متعلق به خانم لیندا هاجن است. او در این نظریه می خواهد تردید به روایت‌های تاریخی را نشان دهد و با شگردهایی تردید ایجاد کند. قاسم شکری نیز می‌خواهد با روش‌هایی که به کار گرفته، همین کار را با طنز(IRONY) جعل تاریخ و نظریه بینامتنیت، زمان‌پریشی و دیگر تکنیک‌ها انجام دهد و موفق باشد.
پیروز گفت: داستان «مارمولکی که ماه را بلعید» در حیطه قاجار اتفاق می‌افتد. روای داستان «ژان ژاک ژی گاردیو»، نویسنده‌ای فرانسوی-اسپانیایی است. نویسنده با این داستان تاریخ قاجار را زیر و رو می‌کند. به گمانم کتاب شکری کتاب درخشانی است که در این حوزه نگاشته شده. در عرصه پست‌مدرنیسم این اثر با دقت نظر خاصی خلق شده است.
وی افزود: از دقت نظر دکتر اسلامی اردکانی که این مقاله را انتخاب کردند سپاسگزارم. این مقاله با همکاری دکتر قدیسه رضوانیان و دکتر سروناز ملک نوشته شده است و در مجله «ادب پژوهی» دانشگاه گیلان به چاپ رسیده است.
غلامرضا پیروز متولد 1340 شهرستان آمل، دکترای رشته زبان و ادبیات فارسی خود را از دانشگاه شیراز دریافت کرده است. وی هم اکنون دانشیار دانشگاه بابلسر است. از میان کتاب‌های او می‌توان به «کاوشی در آثار، افکار و سبک نوشتار جلال آل احمد» اشاره کرد که سال 1372 منتشر شد. «فرهنگ تطبیقی روسی به فارسی» نام دیگر کتاب اوست که با همکاری دکتر مصطفی اسدی نوشته شده است. «خلوت مهتاب»، «واژگانی چشم به راه اضطراب‌اند» و «غزل‌های سپید مرا سرودند» نام مجموعه شعرهای اوست. پیروز همچنین در کارنامه کاری خود، یک کتاب شعر برای کودکان و نوجوانان با عنوان «حمید ورپریده» دارد.
