آموزه های اخلاقی در اشعار سید علی موسوی گرمارودی و بازتاب آن در کارکرد های زبانی
استاد راهنما : جناب آقای دکتر محمد قادری مقدم
نگارش : فاطمه ولی زاده
دانشگاه آزاد اسلامی 1390
شماره ثبت : 5831751
چکیده
آنگاه که سخن در خدمت اخلاق و انسانیت قرار می گیرد ماندگار و زیبا می شود . تصاویر شعری نیز در سایه اخلاق ، علاوه بر زیابیی ظاهری ، قد است میابند و کلام از حد " زبان بشری " فراتر رفته و بوی وحی وحدانی به خود می گیرد . نگارنده در این پایان نامه می کوشد اخلاق و آموزه های اخلاقی را از جنبه های دینی و جنبه های فردی ، اجتماعی عبادات و آداب ، در شعر موسوی گرمارودی بیابد و طبقه بندی نماید و علاوه بر ان آن دسته از آرایه های ادبی که به نوعی در خدمت معنی و تاثیر گذاری بیشتر این آموزه ها هستند ، بیابد . این تحقیق نشان می دهد که روحیه دینی و مذهبی شاعر چگونه در اشعار وی نمود پیدا کرده است بطوریکه می توان ادعا کرد او زندگی ادبی خویش را وقف اخلاق و تربیت اسلامی نموده است . از میان ابزار های بلاغی ، " استعاره و تناسب " نقش پر رنگ تری در اشعار او دارند به نظر می رسد زبان شهری او در اشعار سنتی ، با اشعار سپیدش متفاوت است و می توان ادعا کرد شعر او از حیث زبان در دنیای جداگانه سیر می کند بطور کلی شاعری است مذهبی و اخلاق گرا ، که ادبیات تعلیمی معاصر را زنده نگه داشته است.
کلید واژه ها: آموزه های اخلاقی ، موسوی گرمارودی، دین و مذهب ، استعاره ، تناسب .
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس موجود است.
