تحلیل شیوه های مختلف نقل گفتار در داستان های فارسی قبل و بعد از نهضت ترجمه در عصر قاجار
استاد راهنما: علی خزاعی فرید
نگارش: بهزادی
دانشگاه فردوسی مشهد؛ 1394
شماره ثبت: 5844919
چکیده
نقل گفتار یکی از مهمترین ویژگی های سبکی متن و از ابزارهای کارآمد مورد استفاده نویسندگان در تالیف متون روایی و به خصوص داستان به شمار می رود . با این حال ، بحث در مورد انواع و شیوه های مختلف نقل گفتار در زبان فارسی مورد بی توجهی قرار گرفته و اطلاعات کمی در مورد ویژگی ها و کارکردهای هر کدام وجود دارد . تحقیق حاضر به تحلیل شیوه های مختلف نقل گفتار در داستان های فارسی قبل از نهضت ترجمه درعضر قاجار و داستانن های تالیف شده بعد از این نهضت می پردازد و ویژگیهای بسامدی، کارکردی و زبانشناختی هر کدام از موقوله های نقل گفتار را مورد ارزیابی قرار می دهد . بدین منظور ، از مدل نقل گفتار سمینو و شرت (2004) که بر پایه مدل لیچ و شرت (1990) استوار است ، بهره گرفته شده است . بر اساس این مدل ، شیوه های مختلف سمینو و شرت به پنج نوع روایت گفتار ،روایت کنش گفتار، گفتار غیر مستقیم آزاد ، گفتار مستقیم ، (آزاد) تقسیم می شوند. داده های این تحقیق از 7 داستان فارسی مربوط به قبل از دوره نهضت ترجمه و 7 داستان مربوط به بعد از این نهضت با حجم برابر انتخاب گردیده است . در پایان به این نتیجه می رسیم که گفتار مستقیم بیشترین کاربرد را در داستان های قبل و بعد از دوره ترجمه به خود اختصاص داده است که دلیل آن نیز ماهیت این مقوله در دادن حالت نمایشی به گفتار و مستقیم و بی واسطه جلوه دادن آن است . توجه به این نکته حائز اهمیت است که در داستان های دوره قبل از ترجمه به هیچ عنوان از گفتار مستقیم (آزاد) و روایت کنش گفتار به عنوان شیوه های نقل گفتار کاسته شده و بر تعداد گفتار غیر مستقیم و خصوصا غیر مستقیم آزاد افزوده شده است. به طور کلی مجموع نقل گفتار صورت گرفته در داستان های دوره بعد از ترجمه کاهش یافته و نویسندگان استفاده از روایت را جایگزین آن نموده اند.
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات موجود می باشد.
