بررسی جنبه های ادبی و عرفانی مثنوی طاقدیس ملا احمد نراقی
استاد راهنما: دکتر فاضلی
نگارش: منیره محمدی منش؛ دانشگاه آزاد واحد مشهد،1393
شماره ثبت: 5842372
چکیده
یکی از دوره های تاریخ ادبیات فارسی، دوره ی بازگشت ادبی است که با سفوط صفویه آغاز می شود و تقریبا تا اواخر دوره ی قاجار را در بر می گیرد. این دوره از تاریخ به جهاتی از جمله تحولات چشمگیری که در زمینه نثر و نظم دارد، حائز اهمیت و قابل تامل و دقت نظر است. ادبیات عرفانی شاخه گسترده ای از ادبیات فارسی است، هم در نظم و هم در نثر اشعار دوره ی اول و دوم بازگشت ادبی از نظر موضوع متنوع است و می توان اشعار این دوره را براساس موضوع به اشعار مذهبی و عرفانی و سیاسی، اجتماعی ، حماسی، مدیحه، ترانه و ... تقسیم کرد. " مثنوی طاقدیس" منظومه ی گهرباری است شامل مواعظ عارفانه و روحانی، مشحون از پند و اندرزهای حکیمانه و اخلاقی آمیخته به لطایف و ظرایف ادبی که با زبان شعر آراسته گشته، تا بسیاری از احکام و اوامر الهی و فصولی از مبانی اصول و فروع دین مبین اسلام را با بیانی ساده قابل فهم و درک خاص و عام آشکار سازد.
کلید واژه ها: ادبیات، نظم، نثر، عرفانی، روحانی، مثنوی طاقدیس، پند و اندرز
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود است.