غلاغه به خونش نرسید
افسانه­ ها و داستان­های قدیمی برای بسیاری از ما حسی نوستالژیک به همراه دارد؛ حسی­ که می­گوید باید منتظر شنیدن داستان یا افسانه­ ای باشیم که گاهی ما را سال­ها و قرن­ها به گذشته می­برد و حسی مشترک میان ما و گذشتگان­مان تداعی می­کند و گاه شرح حالی از انسانی نامعلوم پیش روی­مان می­گذارد که در فضا و زمانی نامشخص، روایت­گر حکمتی برای ماست. این افسانه­ ها به هر شکل و شیوه­ ی روایی، در دو عامل مشترک هستند. نخست، بودن خداوند و ناظر بودن او بر اعمال ما که به صورتی مشترک و با بیان عبارت «یکی بود یکی نبود» همواره بیان می­شده است و  دیگری عبارت «کلاغه به خونه­ ش نرسید» در پایان هر داستان و افسانه که عنوان می­کند با به پایان رسیدن این داستان، حکایت زندگی انسانی و کسب تجربه و شنیدن، کماکان باقی­ست.
«غلاغه به خونه­ ش نرسید» اثر ابوالفضل زرویی نصرآباد، طنز پرداز نامی معاصر نیز با نگاهی به این دو عنصر مشترک در افسانه­ های و قصه­ های کهن ایران و جهان و با طنزی نرم و لطیف آکنده با هجو نوشته شده است که عمده­ی این هجویات، به نگاه انتقادی زرویی به مناسبات مادی و اجتماعی در زندگی معاصر ما در جامعه­ ی شهری باز می­گردد.
زرویی در این اثر روایت­ های طنزآمیز خود از افسانه­ های ماندگار نقل شده به صورت دهان به دهان و مکتوب را پس از سال­ها مطالعه روی افسانه­ ها و مَثَل­های فرهنگ­ها و کشورهای مختلف جهان به صورت متون هجوآمیز و خلق نقیضه بر آن افسانه­ ها ایجاد کرده است. به عبارت دیگر وی کوشیده تا دغدغه­ ها، آرزوها و اشتباهات انسان امروز را به صورتی طنزآمیز و در قالب افسانه­ هایی مدرن بازنویسی کند.
بر پایه ­ی این نگاه در این اثر، هر مخاطب به فراخور قومیت یا ملّیت خود، ریشه­ های مشترک فرهنگی با دیگر ملل و اقوام را می­جوید و در نگاهی طنزآمیز و هجوآلود، نسبت زندگی فعلی خود با آن افسانه و غایتش را کشف می­کند.
شخصیت­ های خلق شده در این اثر، توسط زرویی و به شکل و شمایل سنتی و قدیمی انتخاب شده­ اند؛ با این حال به شدت مدرن و امروزی به نظر می­رسند. افسانه­ ی دختری که با استفاده از اینترنت و «چَت» در «مَسنجر» دنبال شوهر می­گردد، شاهزاده­ای که به قاچاق کالا مشغول است، شترمرغی که پرواز می­کند و جعبه­ ی سیاه هم دارد، نمونه ­هایی از این افسانه­ هاست که می­توان روایتی طنزآمیز و البته حکمت ­آمیز از آنها در این اثر جستجو کرد.
نگاه زرویی گاه در این اثر از طنز تلخ اجتماعی به سمت خلق موقعیت­هایی هجوآلود نیز گسترش پیدا کرده است که در صورت رهایی از خندیدن به موقعیت و شخصیت خلق شده، شاید بتوان فرصت اندیشیدن به آن را نیز پیدا کرد. داستان مرد جوانی که یک روز برمی­خیزد و می­بیند یک «دُم» واقعی درآورده، یا سرگذشت جوان نیکوکاری که به خاطر دعای خیر پیرزنی، هر روز صبح با رنج و مرارت بسیار، تخم طلا می­گذارد، از این دست افسانه ­هاست.
در کتاب سخنگوی “غلاغه به خونه­ ش نرسید” با صدای گرم و گیرای نیما رئیسی و موسیقی مهدی زارع، فرصت همراهی با طنازی­های زرویی نصرآباد به نوعی دلنشین­تر و به یادماندنی­تر فراهم آمده است.
حدیث قند
ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند مشتاقم، از برای خدا، یک شکر بخند (حافظ) طنز چیست؟ فرق آن به هزل و هجو و فکاهه چیست؟ چگونه می‌شود در یک متن یا فیلمنامه، خنده آفرینی کرد؟ آیا حافظ هم در غزل‌های عارفانه و عاشقانه‌اش طنزآوری کرده است؟ چه کنیم تا مثل کیومرث صابری (گل آقا) طنزهای‌مان خواندنی و ماندنی شود؟… این سؤالات و ده‌ها سوأل دیگر‌، سؤال‌هایی است که اهل ذوق و علاقمندان به طنز در مواجهه با طنزپردازان مطرح می کنند و متأسفانه، کمتر هم پاسخ قانع‌کننده و راه گشا می‌گیرند. ابوالفضل زرویی نصرآباد، طنز پرداز و پژوهشگر، در حدیث قند کوشیده است تا به این سؤالات و بسیاری سؤالات دیگر پاسخ دهد.
ماه به روایت آه
“ماه به روایت آه” عنوان تازه ترین اثر منتشر شده ی ابوالفضل زرویی نصرآباد و روایت او از زندگانی و شخصیت حضرت ابوالفضل العباس(ع) – ماه بنی هاشم – است. نویسنده در این کتاب کوشیده تا از زبان دوازده راوی ، ناگفته هایی از قبل و بعد از شهادت پرچمدار کربلا را با امانتداری ، پایبندی به مستندات تاریخی و روایی و پرهیز از اغراق ، روایت کند. بر خلاف انتظار ، در کتاب به شکل و شیوه ی شهادت حضرت ابوالفضل(ع) اشاره ای نشده و نویسنده عمده ی همت خود را صرف بازگویی و رازگشایی از اموری کرده که با وجود جذابیت برای مخاطب ، متاسفانه کمتر بدانها پرداخته شده است ؛ اموری همچون خانواده ی مادری ، کودکی ، ازدواج ، فرزندان ، برادران ، حیطه ی دانش و معرفت و جایگاه آن حضرت در میان اهل بیت و مسلمانان آن روزگار. از دیگر جذابیتهای این کتاب ، ذکر تاریخ شمسی تمامی رخدادهاست که خواننده ی فارسی زبان را با زمان وقوع حوادث در روز و ماه و سال هجری شمسی آن وقایع آشنا می کند. زرویی در نگارش این دوازده روایت ، با تکیه بر منابع دست اول تاریخی و مطالعه و فیش برداری از قریب شصت کتاب ،ضمن رعایت ایجاز ، پرهیز از اطناب و نگاه احساسی ، متنی خواندنی و قابل اعتماد و استناد فراهم آورده است؛ متنی که در عین سادگی ساختار ادبی محکم و قابل تاملی دارد. به جز یک راوی (زید بازرگان) تمام راویان کتاب (مسلم بن عقیل ، فاطمه کلابیه ، حضرت زینب ، امام حسین علیه السلام ، ام کلثوم ، لبابه ، عبدالله بن ابی محلّ ، کزمان ، شبث بن ربعی ، سرجون و عبیدالله بن عباس) شخصیتهای واقعی اند.