پسرانی از جنس روی نوشته سوتلانا آلکسیویچ و ترجمه ابوالفضل الله دادی
نویسنده متولد بلاروس می باشد،او کار نویسندگی خود را با دو کتاب تحقیقی و مستندنگاری درمورد جنگ جهانی دوّم آغاز کرد: «جنگ چهرهای زنانه ندارد» (1985) و «آخرین شاهدان»و سوّمین کتاب او، «پسرانی از جنس روی»، یک رسوایی واقعی در کشورش راه انداخت. برخی از آثار آلکسیویچ هنوز هم در سرزمین مادریاش ممنوع است و او مجبور شده نخست به فرانسه و سپس به سوئد مهاجرت کند. او اکنون در سوئد زندگی میکند.
او افسانۀ جنگ افغانستان و جنگجویان آزادیبخش را ویران و پیش از هر چیز افسانۀ سرباز شوروی را نابود کرد که در تلویزیون در حال کاشت درختان سیب در روستاها نشان داده میشد در حالی که در واقعیت، به درون خانه هایی کاهگلی که زنها و کودکان به آن پناه برده بودند، نارنجک پرتاب میکرد .
او در این کتاب هالۀ قهرمانی جوانکهایی را که از جنگ بازمیگشتند از بین برده و آخرین پناهگاه آنها یعنی همدلی همشهریهایشان را از آنها ربوده بود. وضع بدتر از این هم شد: این جوانها که سلاخی جنگ را به شدّت تجربه کرده و دوستان، توهمها و حتی خواب و سلامتیشان را از دست داده بودند و قادر نبودند زندگی عادی خود را از سر بگیرندـ پسرانی پُرشور که اغلب از نظر جسمی ناقص شده بودند. در چشم اطرافیانشان به مُشتی متجاوز، قاتل و وحشی تبدیل شدند.
روایت های مستند این کتاب ثابت می کند بار یکی از عجیب ترین جنگ های
تاریخ، همچنان روی شانه های نحیف مادران و خواهران سربازان از دست رفته و به جا مانده سنگینی می کند.