کتاب «عشق در زمستان آغاز می‌شود» متشکل از چهار داستان است که همگی حول زندگی شخصیت‌هایی جریان دارند که در زندگی تا آستانه استیصال پیش رفته‌اند ولی نیرویی درونی همچنان آنها را به ادامه دادن وا داشته است.
عشق در زمستان آغاز می‌شود (چهار داستان)/ سایمن ون‌بوی؛ ترجمه‌ی عرفان مجیب.- تهران: هیرمند، ۱۳۹۴.
کتاب «عشق در زمستان آغاز می‌شود» متشکل از چهار داستان است که همگی حول زندگی شخصیت‌هایی جریان دارند که در زندگی تا آستانه استیصال پیش رفته‌اند ولی نیرویی درونی همچنان آنها را به ادامه دادن وا داشته است.
مجموعه «عشق در زمستان آغاز می‌شود» علی‌رغم برخورداری از نثری ساده و روان از رهگذر رمزگشایی انبوهی از استعارات و نشانه‌ها ذهن خواننده را درگیر می‌کند؛ نشانه‌هایی که هنگامی که توسط خواننده کشف می‌شوند لذت خوانش را در او به نهایت می‌رسانند.
در زمانه‌ای که نوشتن از عشق اغلب یا به ابتذال منجر می‌شود یا به سانتی‌مانتالیسم، جهان داستانی ون‌بوی عشق را در بستری از نوستالژی و تجربیات انسانی به عنوان نیرویی معنوی برای ادامه حیات و معنا بخشیدن به زندگی معرفی می‌کند و سعی دارد خواننده را یک بار دیگر با انسانیت آشتی دهد.
نثر شاعرانه، روان و موجز ون‌بوی که با توجه‌ای وسواس‌گونه به جزئیات، مختصات شخصیتی کاراکترهایش را به شکلی دقیق و در عین حال غیرمستقیم ترسیم می‌کند، از بارزه‌های اصلی داستان‌های این مجموعه است.
ون‌بوی که اصالتاً اهل ولز است در حال حاضر در آمریکا اقامت دارد. او علاوه بر مجموعه داستانی «عشق در زمستان آغاز می‌شود» که جایزه ادبی معتبر فرانک اُکانر را برای او به ارمغان آورده، یک مجموعه داستان کوتاه دیگر با عنوان «زندگی خصوصی آدم‌های عاشق»، دو رمان و چندین اثر فلسفی نیز منتشر کرده است. در کنار این مساله مقالات او به صورت متناوب در نشریات مهم بین‌المللی از قبیل گاردین نیویورک‌تایمز، بی‌بی‌سی و اِن‌پی‌آر به چاپ می‌رسند. سایمن ون‌بوی علاوه بر نویسندگی در چند مرکز آموزشی در نیویورک به تدریس ادبیات خلاقه می‌پردازد. او در سال ۲۰۱۳ با تشکیل سازمانی با عنوان «نویسندگی برای کودکان» با اعطای جوایز سالانه سعی دارد به نویسندگان جوان در راه کسب اعتماد به نفس و شکوفایی استعدادهایشان کمک کند. کتاب‌های ون‌بوی تا کنون به غیر از فارسی به چهارده زبان زنده‌ی دنیا ترجمه شده‌اند و با اقبال خوانندگان در سراسر جهان مواجه گشته‌اند.
ون‌بوی در مقدمه‌ای که به صورت اختصاصی برای نخستین ترجمه فارسی داستان‌هایش نوشته به آشنایی و علاقه‌اش به شعر ایرانی اشاره می‌کند و با ابراز خرسندی از به وجود آمدن امکان خواندن داستان‌هایش به فارسی، با بیان بیتی از حافظ به زبان و ادبیات فارسی ادای دین می‌کند.
