پیروزی انقلاب اسلامی ایران زمینۀ تحولات بسیار شگرفی را در عرصه‌های فرهنگ، باورهای اعتقادی، علم و دانش و صنعت و فن‌آوری فراهم کرد. ادبیات نیز که همواره سند استوار تاریخ و تمدن یک سرزمین به شمار می‌آید، از این موج شگفت‌آفرین بی‌نصیب نماند.
چشم‌اندازی به تحولات ادبی پس از پیروزی انقلاب اسلامی در حوزه شعر و داستان
نویسنده بهجت السادات حجازی.- تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۹۴.
پیروزی انقلاب اسلامی ایران زمینۀ تحولات بسیار شگرفی را در عرصه‌های فرهنگ، باورهای اعتقادی، علم و دانش و صنعت و فن‌آوری فراهم کرد. ادبیات نیز که همواره سند استوار تاریخ و تمدن یک سرزمین به شمار می‌آید، از این موج شگفت‌آفرین بی‌نصیب نماند.
روند تکاملی تکوینی ادبیات انقلاب ـ که همچون ادبیات عصر مشروطه بیشتر مردم‌پسند و شعاری است ـ از دهۀ شصت آغاز و در دهۀ هشتاد عمیق‌تر و عالمانه‌تر می‌شود. اگر در دهۀ شصت و هشتاد سروده‌های شاعران در رأس آفرینش‌های ادبی جلوه می‌کند، از دهۀ هشتاد ادبیات داستانی انقلاب پیشروی شعر و شاعری می‌شود.
نویسنده در این کتاب طی شش فصل با نگاهی به آثار منتشرشده در حوزه ادبیات پس از انقلاب پرداخته است. در فصل اول به دو قله حماسی و عرفانی یعنی فردوسی و مولانا پرداخته شده است. زیرا شاعران پس از انقلاب به دلیل آمیختگی دو رویکرد حماسی و عرفانی، وامدار این دو شاعر توانا و ماندگار ادبیات فارسی هستند. فصل دوم به بیان مطالبی در زمینه شاخص‌های معنایی شعر پس از انقلاب اختصاص دارد. در فصل سوم تحولات سبکی شعر پس از انقلاب به لحاظ ساختاری و محتوایی بررسی می‌شود. بررسی یک مثنوی از سیدحسن حسینی فصل بعدی کتاب را شکل می‌دهد که از نظر لفظی و معنایی بسیار جامع الاطراف است و به دور از هرگونه گزافه‌گویی می‌توان آن را نمایندۀ شعر این عصر به شمار آورد. در فصل ششم نمونه‌های داستانی توصیف و زیباترین آنها معرفی می‌شود. در پایان نیز نقد و بررسی برجسته‌ترین رمان‌های این دوره آمده است.
