کتاب نسیم وحی در مثنوی عشق، رساله دکتری آقای دکتر مهدی ابراهیمی است و کنکاشی پیرامون مبانی اندیشه و روش مولوی در تفسیر قرآن می باشد، که البته در دامنه کتاب گران سنگ مثنوی معنوی او صورت پذیرفته است. موضوع کتاب حاضر از چند جهت حائز اهمیت است:
نخست اینکه شخصیت مولوی در عرصه فرهنگ و ادب و علم و عرفان چنان عظیم است که بر صاحبنظران پوشیده نیست؛ حتی بزرگانی که از شارحان و مروجان تفکر عرفانی ابن عربی نیز محسوب می شوند، معتقدند که مولوی عشق را به درک حضوری یافته و در فراق آن تا آخر عمر سوخته است. بنابراین ارزیابی اندیشه ها و شخصیت مولوی یک ضرورت علمی است؛ خصوصا از بعد نوآوری های عرفانی که بسیار قابل توجه است.
دیگرآنکه کتاب مثنوی در بین آثار مولوی از جامعیت خاصی برخوردار است. تنوع مطالب در آن در بعد عرفانی، اخلاقی، کلامی و ... در قالب حدود بیست و شش هزار بیت، به این کتاب در مقایسه با آثار دیگر مولوی، امتیاز ویژه ای بخشیده است. مولوی در این کتاب برخلاف دیوان شمس، یک عارف شوریده محض نیست. او در مثنوی گاهی از لباس عرفان بیرون می آید، و در پوشش یک عالم اخلاق و متکلم و یا فقیه در می آید. علاوه بر این مثنوی جامع اندیشه و تجارب عرفانی قبل از خود نیز هست. از این رو کتاب مثنوی در نوع خود بی همتاست.
سوم آنکه مثنوی از معدود دیوان های شعر است که ارتباط آن با قرآن بسیار گسترده است. در این کتاب علاوه بر اینکه مضامین قرآن همچون سایر کتب عرفانی به چشم می خورد، آیات قرآن به شکل ظاهر از نظر کلمات و ترکیبات نیز مورد توجه قرار گرفته و در متن شعرهای مثنوی به نحو تضمین یا اقتباس و تلمیح گنجانده شده است.
منبع: نسیم وحی در مثنوی عشق/ مهدی ابراهیمی.- قم: کتاب طه، ۱۳۸۴.
