این نمایشنامه طنزی کلامی- موقعیتی درباره هنر نمایش در آمریکای دهه پنجاه و اوج دوران مک‌کارتیسم است و با لحنی گزنده به سیاست‌های رسانه‌ای آمریکای آن دوران حمله می‌کند.
خنده در طبقه‌ی بیست و سوم
نیل سایمون؛ مترجمان: بهروز محمودی بختیاری، مینا رضاپور.- تهران: افراز، ۱۳۹۴.
این نمایشنامه طنزی کلامی- موقعیتی درباره هنر نمایش در آمریکای دهه پنجاه و اوج دوران مک‌کارتیسم است و با لحنی گزنده به سیاست‌های رسانه‌ای آمریکای آن دوران حمله می‌کند. در این اثر می‌بینیم که در ورای هر برنامه طنز تلویزیونی چه اشک‌ها ریخته می‌شود و چه بدن‌هایی از اضطراب بی‌کاری به لرزه می‌افتند. چگونه افراد برای بقای خود در صنعت سرگرمی می‌جنگند و چگونه با یک سیاست‌گذاری جدید، با وجود تمام توفیقاتشان، از عرصه این حرفه حذف می‌شوند. سایمون مولف اثر در اینجا با نگاهی موشکافانه و انتقادی، به سراغ صنف خود رفته، نویسندگان نمایش های طنز، که خود سالها از برجسته ترینشان بوده است.
