تلمیحات و اشارات اساطیری ، داستانی، تاریخی و مذهبی در دیوان شهریار
استاد راهنما: محمد مجوزی
نگارش: علیرضا کمان باز
دانشگاه زابل؛ 1392
شماره ثبت: 5844622
چکیده
تلمیح آرایه ای است بدیعی که شاعران و سخنوران به وسیله آن می توانند معانی بسیار و گسترده را در کمترین کلمات بگنجانند. در مهمترین آثار ادبی جهان، تلمیح بیشترین بار معنایی را برعهده دارد. در شعر سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، تلمیح یکی از گسترده ترین میدانهای جلوه گری ذوق و اندیشه شاعر را در زمینه های اساطیری، داستانی،تاریخی مذهبی به خود اختصاص داده است و تاریخ فرهنگی و بار معنایی گفته های گذشته گان را به درون خویش کشیده و ظرایف معنایی سخن او را صد چندان کرده است. در این پژوهش ک به صورت توصیفی-تحلیلی بر روی تمام اشعار فارسی شهریار صورت می گیرد، عناصر تلمیحی شعر او استخراج و مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. از آنجا که دامنه اطلاعات مذهبی در شعر او انعکاس بارزی یافته است . البته در برخی موارد ، شهریار از عنصر تلمیح برای بیان مقاصد سیاسی و اجتماعی خویش نیز سود جسته است.
کلید واژه ها
شعر معصر،بلاغت،تلمیح،شهریار
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات آستان قدس رضوی موجود می باشد.
