السخریـة فی شعر ابراهیم طوقان
استاد راهنما: عباس گنجعلی
نگارش: ام البنین روحانی
دانشگاه تربیت معلم سبزوار؛1390
شماره بازیابی: 5830248
چکیده
سخریه روشی خاص برای انتقاد مسائل موجود در جوامع به شمار می رود و آن آمیخته ای از خنده و مزاح است و زشتیهای اخلاقی و جسمانی را با سبکی طنز آمیز بیان می کند . طنز آئینه ای راستین برای دوره های مختلف عربی به شمار می رود که از خلال آن اوضاع و احوال جوامع و ارزشهای ثابت و متغییر و همچنین مفاهیم انسانی آن آشکار گردد. آنچه که شعر ابراهیم طوقان را متمایز می سازد سخریه اوست. او سخریه خود را به سمت وسوی سیاسی می کشاند و نقد خود را در خصوص مسائل اجتماعی جاری می گرداند . او افراد را بیشتر از مفاهیم و ارزشهای کهنه مورد تمسخر قرار می دهد . اشعار طنز آمیز ابراهیم طوقان از هر غموض و ابهامی به دور است و در آن تکلیف و تصنع دیده نمی شود بلکه شعری است ساده و روان . او در اشعار طنز آمیز خود به " کاریکاتور " استناد نمی کند, و خود را متمرکز بر ویژگیهای جسمانی نمی گرداند , بلکه هدف او مسائل اخلاقی است و طنز خود را به شکلی تاثیر گذار در می آورد که وجدان انسان را به لرزه و حرکت وامی دارد.
کلیدواژوه ها: ابراهیم طوقان, شعر, سخریه
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات موجود می باشد
