نشریه ادبی، تاریخی و انتقادی یغما به مدیریت و سردبیری حبیب یغمائی رسما در فروردین 1327 تاسیس گردید و به مدت سی و یک سال مرتبا به طور ماهانه انتشار یافت. اولین شماره در روزهای پایانی فروردین 1327 و آخرین شماره آن پس از وقوع انقلاب در اواخر اسفند 1357 منتشر شد. یغمائی در نخسیتین شماره یغما اهداف خود را از آغاز انتشار مجله بیان کرده و در سر مقاله آخرین شماره به طور ضمنی اعلام تعطیلی کرده است.
یغمائی در سرمقاله شماره اول، هدف از انتشار مجله یغما را انتشار و شناساندن و بازگفتن و بازنوشتن آثار  گفتار بزرگان و هنرمندان ایران زمین خواند. بیشتر مقالات مندرج در یغما حاصل تحقیقات و پژوهش های ایرانیان دانشمند است، اما گاه یغما مبادرت به ترجمه آثار برجسته ایران شناسان نیز نموده است، به گونه ای که اغلب آثار منتشره در آن ارزنده و حاوی فایده برای سایر محققان بوده است، به گفته سعیدی سیرجانی: «از بیست و چند هزار صفحه دوره سی و یک ساله یغما، بیش از ده هزار صفحه آن مطالب بکر و خواندنی است که اگر یغمائی نبود غالبا از نهان خانه ضمیر نویسندگان بر صفحه کاغذ نقش نمی بست و به دست خوانندگان نمی رسید».
یغمائی توفیق پیدا کرد و توانست در عصری که عمر مجلات جدی چندان طولانی نبود یکی از مهمترین نشریات ایران را به مدت سی و یک سال مرتبا انتشار دهد بی آنکه حتی وقفه ای یک ماهه در نشر رخ دهد و در این مدت دراز ذره ای از اهداف خود که پژوهش در راه مطالعات ایرانی و زبان فارسی و تاریخ ایران است کوتاه نیاید.
دوره کاملی از این نشریه وزین در آرشیو مطبوعات کتابخانه وزیری یزد مو جود می باشد.

نگارش: الهه شهبازی (کتابدار تالار مطبوعات کتابخانه وزیری یزد).