شادروان سيّدرضا اظهريزدي، متخلّص به «روشن» ، در رثاي ارتحال حجّت الاسلام حاج سيّدعلي محمّد وزيری، قطعه زير را سروده كه مصرع دوم بيت پاياني، با كسر «سرهمّت، يعني هـ=5» از مصرع قبل، مادّه تاريخ درگذشت اين شخصيّت فعّال عرصة فكر و فرهنگ است.

فسوسا! آه و افغانا! دريغا!
           كه نخلي بارور افتاد از پا

برفت از جمع اهل دانش و فضل  
        خردمندي كه او را نيست همتا

وزيري آن خطيب نكته پرداز    
              اديب و عارف و خون گرم و دانا

مودّب هم به ظاهر هم به باطن  
          مهذّب هم به صورت هم به معنا

به تعليمات اسلامي وفرهنگ    
               به عمر خويش بُد پيوسته كوشا

ز سعيش مسجدجامع شد آباد   
              بود آثار او تا حشر برجا

درود ما به روح پاك او باد   
              كه عمري بهر خدمت بد مهيّا

چه بايد كرد جز صبر و تحمّل؟    
               نكرده با كسي گردون مدارا

براي بردن نيكان و پاكان     
           جهان پير را طبعي است برنا

چو«روشن» خواست تاريخ وفاتش
        ز طبع نارسا كرد او تقاضا

ز همّت پير عقلم سرزد و گفت :
         «وزيري را بجّنت هست مأوا»
                                                                                        

(روحانی فرهنگدوست: یادمان شادروان وزیری یزد.تالیف حسین مسرت. یزد: اندیشمندان، ۱۳۸۹.ص155).
نگارش: مژگان شکرریز یزدی (کتابدار کتابخانه وزیری یزد).