محله سرسنگ از جهت شمال به محله یعقوبی، از جنوب به محله جوی هرهر، از شرق به محله گنبد سبز و از غرب به محلات مالمیر، سیدفتح الدین رضا و قلعه کهنه محدود است.
در مورد وجه تسمیه این محله اطلاعات قابل اتکایی در دست نیست اما شاید به خاطر قرار گرفتن بر روی زمین چیلو ( زمین‌های سفت و سخت از جنس رس بهم فشرده) به این نام معروف شده است.
نام این محله در منابع تاریخی یزد در ذیل محلاتی که بر اثر سیل تخریب گردیده، دیده می شود. مؤلف تاریخ جدید یزد در این باره آورده است:" در پنجم اردیبهشت ماه سنه مذکور ( ثلاث و سبعین و ستمایه) بنیاد بارندگی شد و مدت پنج شبانه روز متصل ببارید و بسیار خرابی واقع گشت و از کوه سیل روی به شهر نهاد زایدالوصف و محله مریاباد و سرسنگ و بعضی یعقوبی سلغرآباد را ویران کرد و بر خندق افتاد و بعضی از حصار ویران کرد.»
همچنین مولف جامع مفیدی در کتاب خود به قنات چاهوک اشاره دارد که در زمان حکومت سلغرشاه (سال ۶۰۴ هجری) از محلات مریاباد، یعقوبی و سرسنگ عبور می نموده است.
از عناصر شاخص این محله می توان به موارد زیر اشاره نمود:
۱- مسجد سرسنگ( مرکز محله)
۲- آب انبار سرسنگ
۳- حسینیه سرسنگ
(محلات تاریخی شهر یزد/ محمدحسن خادم زاده. تهران: سبحان نور، ۱۳۸۸).
نگارش: مژگان روحانی (کتابدار کتابخانه وزیری).