استاد دینیار شهزادی از گروه باستانشناسان آگاه و کارکشته سازمان میراث فرهنگی یزد بود که با شوق و علاقه ویژه ای به پژوهش و علاقه ویژه ای به پژوهش و تحقیق می پرداخت و همگان می توانستند از آگاهی های سرشار وی بهره ببرند. گزارش های موشکافانه ای که از او در دست است، گویای این دل بستگی است به ویژه پژوهش هایی که درباره سنگ نگاره های دوازده هزار ساله روستای ارنان مهریز داشت. حیف که هیچ گاه دستاوردهای پژوهشی خود را چاپ نکرد و به گونه گزارش های کارشناسی در میان پرونده های بناهای تاریخی و باستانی در سازمان میراث فرهنگی یزد بر جای مانده است.
او همواره می شد خندان و سرشاد دید، و نواخته شدن کوس مرگ برای چنین فرهیخته ای زود بود. چه می شود کرد که چرخ گردون هنوز بر سر ناسازگاری است و به گلچینی فرزانگان، روزش را به شب می رساند. از آنجا که تاکنون شوربختانه هیچ جا گزارشی از زندگی زنده یاد شهزادی درج نشده بود، به گزارش شایسته ای که اخیرا دوست یکرنگ وی شهریار هیربد در نشریه امرداد درج کرده مبادرت شد تا شاید در آنیده گزاریشی از کارنامه درخشان وی فراهم شود.
موبد دینیار شهزادی به سال 1331 خورشیدی در محله موبدان یزد چشم به جهان گشود .مادرش بانو سروش و پدرش موبد گشتاستب موبد دینیار بودند. تحصیلات ابتدایی را در دبستان دینیاری و دوره متوسطه را در دبیرستان مارکار و دبیرستان کیخسروی سپری کرد. آن گاه به هندوستان و شهر بمبئی رفت و دانش موبدی را کامل کرد و "نوزوت" شد او مدرک کارشناسی در رشته باستان شناسی را دریافت نمود و به وطن ایران بازگشت  و در سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری مشغول به کار شد و خدمت به این رشته را آغاز کرد خدمتی که مایه افتخار زرتشتیان بود او که راهگشا و کارگشایی در کار همگان می کرد به نیکی نامش و یادش به یادگار ماند .
موبد استاد دینیار به همگان سفارش می کرد، سنگ نوشته های آب انبارها، دبیرستان ها، دبستان ها و بیمارستان ها و ... را که زرتشتیان بنیاد نهاده اند، در سازمان میراث فرهنگی نگهداری شود تا مولاژ آن تهیه گردد و به جای سنگ نوشته یا گچ که از قابی مولاژ آماده می شود نصب شود که فرصت طلبان آن را جابجا نکنند...
او به روز وهمن از ماه آبان برابر با 26 مهر 1392 برای همیشه با جمله یاران و آشنایان وداع کرد و گروسمان نشین شد. به هنگام خاکسپاری آن انوشه روان انبوهی از زرتشتیان و مسلمانان که عکس وی را به تاج گل آراسته بودند حضور داشتند.
(یزد یادگار تاریخ (جلد دوم). حسین مسرت. تهران: یزدا، 1398. ص 202).
نگارش: مژگان شکرریز یزدی (کتابدار کتابخانه وزیری یزد).