سردوراه از شمال به محله کوچه بیوک، از جنوب به محله خرمشاه، از شرق به محله پشت باغ و از غرب به محله اهرستان محدود می شود. و به واسطه قرار گرفتن بر سر دوراهی اصفهان و شیراز بدین نام خوانده می شود.
از منابع تاریخی چنین بر می آید که محله سردوراه در قرن نهم هجری وجود داشته و از محلات خوش آب و هوای یزد به شمار می رفته است (درختان فراوان انار، توت، شفتالو (هلو) همراه با کشتزارهای گسترده یونجه و هندوانه و خربزه و کدو در آن دیده می شده اما امروزه ساخت و ساز های بیش از حد این کشتزارها را از بین برده است) و چنین مجموعه ای به نام زاویه در این جا وجود داشته که شامل مسجد، حسینیه، بقعه، آب انبار، حمام و کتابخانه بوده اما امروزه جز سر در، مسجد و آب انبار چیزی از آن برجای نمانده است.
در وقفنامه مصلی از این محله و چند باغ آن نام برده شده است. مولف جامعه مفیدی در خصوص مسجد زاویه می گوید: «جان آغا خانم همشیره....محمد زمان سلطان... در زمان اختیار درمحله اهرستان به این مکان که الحال زاویه اشتهار دارد عمارات عالی ساخته و بقعه ای در کمال تکلف و تزیین به طلا و لاجورد به اتمام رسانیده و موسوم به بقعه زاویه و املاک و رقبات بسیار بر آن وقف نموده...».
وجود دو حسینیه به نام های حسینیه بزرگ و سفیدک و ۴ آب انبار به نام های آب انبار زاویه، رسولیان، مهینی و ملا حسنی در این محله، نشان از رونق و سرسبزی آن تا دهه های اخیر دارد. اکثر مردم این محله در گذشته علاوه بر شغل کشاورزی و باغداری به بنایی نیز اشتغال داشته اند از عناصر شاخص این محله می توان به موارد زیر اشاره نمود:
۱- مسجد زاویه
۲- آب انبار زاویه
۳- حمام سردوراه
۴- مسجد سردوراه
۵- آب انبار سردوراه
۶- پارک سردوراه
۷- آب انبار محمد باقر
۸- کارخانه اقبال
(محلات تاریخی شهر یزد. محمدحسن خادم زاده. تهران: سبحان نور، ۱۳۸۸).
نگارش: مژگان روحانی (کتابدار کتابخانه وزیری) .
