محله سلسبیل از شمال به خیابان مهدی، از جنوب به محلات خلف خانعلی و گود شهریاری، از شرق به کوی مطهر  و از غرب به محله گازرگاه محدود می‌شود.
در فرهنگ لغت نام سلسبیل به معنای چشمه ای در بهشت ذکر شده است. همچنین به نقل از معتمدین محل، به دلیل وجود قبرستان و چشمه ای در کنار آن به نام سلسبیل که جهت امور مزار استفاده می شده، نام محله به سلسبیل معروف گردیده است.
نام این محله در هیچ یک از منابع تاریخی ذکر نشده و تنها مولف یادگارهای یزد به آن اشاره دارد که در دوره قاجار به صحرای سلسبیل معروف بوده است.
با توجه به قداست و حرمتی که مردم به قبرستان محله داشتند، حسینیه ای را در محل کنونی قبرستان احداث نمودند که امروزه نیز این حسینیه از رونق و اهمیت خاصی برخوردار است.
در گذشته بازارچه ای در این محل وجود داشته است اما در سال‌های اخیر با احداث خیابان در مجاورت محله، بازارچه تخریب و از بین رفته است. همچنین مردم این محل در گذشته بیشتر به کشاورزی و شعربافی اشتغال داشتند که امروزه نیز منسوخ شده است.
از عناصر شاخص این محله می توان به موارد زیر اشاره نمود :
۱- مسجد سلسبیل
۲- حسینیه سلسبیل
(محلات تاریخی شهر یزد. محمدحسن خادم زاده. تهران: سبحان نور، ۱۳۸۸).
نگارش: مژگان روحانی (کتابدار کتابخانه وزیری).