ساعت مسجد جامع یزد به همت یزدیهای مقیم بمبئی و حیدر آباد پکن، اعتبار خرید آن فراهم گردید. قبض های چاپ کرده بودند که در حیدرآباد به وسیله آقای آسید علیرضا آصف پور و برادرشان مرحوم وزیری و در بمبئی به وسیله مرحوم حاج حسن منصبدار و دبستانی تفتی که مردمان معتبر و آبرومندی بودند و همچنین با تعهد مرحوم گولار تفتی که قسمت عمده این پروژه تعهد نموده بودند مقدمات کار فراهم گردید. ابتداء چون این ساعت برای مسجد جامع خریداری شده بود می خواستند که در داخل و یا نزدیکه مسجد نصب نمایند که با مخالفت باستان‌شناسی که در آن زمان امور آثار قدیمه را به عهده داشت، قرار گرفت. گرچه در آن زمان مردم هنوز به اهمیت ساختمان های باستانی و واقف نبودند و از جلو گیری آن اداره نسبت به قرار نگرفتن ساختمان برج ساعت در داخل یا کنار مسجد ناراضی بودند و حتی گاهی به بدو بیرهاه می گفتند، اما امروز خیلی خوشحال هستند!
در آن زمان می‌گفتند؛ هر گونه بنایی در داخل و نزدیک مسجد، اولاً ؛ هرچه بسازند و هر قدر ظریف کاری نمایند جلو دید را می‌گیرد و ثانیا؛ ً ایجاد و از احداث هرگونه بنای یک ساختمان ناهماهنگی با ساختمان قدیمی به وجود می‌آورد که ارزش آن را کم می کند.
;در آن زمانی که این ساعت را تهیه نمودند از نظر صفحه بزرگترین ساعت دنیا بود و طبق طراحی که ارائه شده بود بلندی برج آنرا ۴۰ متر تعیین نموده بودند تا صدای زنگ آن روز به تمام شهر برسد که با تعیین محل فعلی و این که اگر برج به ۴۰ متر برسد صدای زنگ آن ناهنجار خواهد بود برج فعلی را در ارتفاع ۱۸ متری ساختند.
( یزد در آئینه زمان (ج ۳)/ غلامرضا جهانفر. یزد: غلامرضا جهانفر، ۱۳۹۶. ص۸۹ -۹۲).
نگارش: رباب دشتی( کتابدار کتابخانه وزیری).
