محله گود شهریاری از شمال به محلات سلسبیل و گازرگاه، از جنوب به خیابان سلمان، از شرق به بلوار شهید عاصی زاده و از غرب به محله نظرکرده محدود می‌شود. 
با توجه به مالکیت قسمتی از اراضی این محله توسط فردی زرتشتی  به نام  «شهریاری» و مرغوبیت زمین های کشاورزی آن، بدین نام اشتهار یافته است. 
در منابع تاریخی یزد اطلاعات مکتوبی در خصوص محله گود شهریاری در دسترس نیست. با این وجود محله کوچک گود شهریاری که از درون محلات بزرگتری همچون گازرگاه و نظرکرده در روند تحول تاریخی شکل گرفته، با توجه به محدوده جغرافیایی آن، به احتمال قوی در اواخر عصر قاجاریه با نام جدید از محلات اطراف خود جدا شده است. 
این محله جزء محلات زرتشتی نشین به شمار می رود و تعامل بین زرتشتیان و مسلمانان در این محله تا به امروز تداوم داشته است به طوری که وجود بناهایی چون درب مهر، مسجد بلال و... نمود بارز آن محسوب می گردد. شغل اکثر مردم این محله در گذشته شعربافی، بازرگانی و کشاورزی بوده است. 
از عناصر شاخص این محله می توان به موارد زیر اشاره نمود:
۱- گود شهریاری 
٢- مسجد بلال
٣- خانه مجنون (نگارستان مارلیک)
(محلات تاریخی شهر یزد/ محمدحسن خادم زاده. تهران: سبحان نور، ۱۳۸۸).
نگارش: مژگان روحانی (کتابدار کتابخانه وزیری) .