عنوان: الاحتجاج علی اهل الجاج
مولف: ابومنصور احمد بن علی بن ابی طالب طبرسی
خط نسخ معرب، کاتب علی بن ابراهیم بن معلی، تاریخ کتابت یکشنبه 18 ذی الحجه 736ق، عناوین به مشکی درشت و در وسط سطرها، نسخه تصحیح شده و در برخی اوراق صفحات امضای بلاغ دیده می شود، تملک عبدالحسین بن سلطان حسینی موسوی مدنی حلی به سال 914ق ، یادداشتی از ابراهیم بن جمعه بن ابراهیم بخاری به سال 774ق و چند یادداشت حدیثی مکتوب است. جلد تیماج قهوه ای، 270 برگ، 19 سطر، در ابعاد 23 در 16 .

طبرسی در مقدمه الاحتجاج می‌گوید: آن چه باعث شد من چنین کتابی تألیف کنم، این بود که عده‌ای از شیعیان امامیه دست از استدلال و بحث با مخالفان برداشته‌اند و می‌گویند این کار بر ما روا نیست زیرا پیامبر و ائمه (ع) هیچ گاه جدال نکرده‌اند و به شیعه نیز چنین اجازه‌ای نداده‌اند؛ لذا تصمیم گرفتم در یک کتاب بحث‌های بزرگان را با مخالفان در اصول و فروع دین جمع کنم. طبرسی در ادامه متذکر می‌شود که نهی آنان از مجادله، نسبت به افراد ضعیف در دفاع ا ز دین و عقاید بوده است، نه افراد مبرز و توانا برای ابراز حق و دفاع از باطل.
کتاب، در دو جزء تنظیم شده است. جزء اول آن، مشتمل بر بیست و سه احتجاج و نه عنوان مختلف از قبیل «فصل فی ذکر طرف...»، «ذکر طرف...»، «جواب مسائل...» و... است و جزء دوم، شامل بیست و شش احتجاج و دو عنوان «خطبة...» و «ذکر طرف...» می‌باشد.
ترتیب مطالب:
مقدمه کتاب شامل: اخباری متضمن نهی از جدل و مناظره و نکوهش آن، و انگیزه تالیف کتاب.
احتجاجات و استدلالات ماثور از پیغمبر اکرم (ص) و سایر ائمه معصومین درباره اصول و فروع دین.
ذکر واقعه غدیر خم، ماجرای فدک و محاجه‌های حضرت علی (ع) و فاطمه زهرا(س) و دیگر صحابه و اهل بیت.
محاجات امام علی (ع) با معاویه و اهل شام و خوارج و نقص کنندگان بیعت با او.
در بخش پایانی، احتجاجات حضرت صاحب الزمان(عج)، مکاتبات آن حضرت در زمان غیبت صغری با نواب چهارگانه، توقیعات حضرت در زمان غیبت کبری.
این نسخه نفیس در سال 1399 وقف کتابخانه وزیری گردیده است.