ایرانیان با مهارت هرچه تمام ترشیرینی تهیه می کنند و قنادهای ایرانی در رشته خود از هنرمندان طراز اول جهان به شمار میروند. بهترین نوع شیرینی در اصفهان و یزد تهیه می شود. در شیرینی پزی شکر تصفیه شده یا شکر یزد و در انواع متوسط آن: عسل، شیره قند و شیره انگور بکار می برند. شکر را با آرد برنج، روغنی که تند شده، نشاسته، آب لیمو و غیره مخلوط میکنند و به اشکال مختلف می ریزند. شیرینی به اروپاییها مزه نمی دهد. میوه هایی که روی آن قشری از شکر گرفته «نقل» نام دارند و محصولاتی که مدوّر هستند، قرص نامیده می شوند. برجسته ترین شیرینی ها پَشمک است. شکر را با روغن در هم می آمیزند و ماده تَری که از آن حاصل می شود و کِش می آید به مدت چند ساعت از طرف دو مرد قوی به صورت طُرّه گیسو بیرون کشیده می شود تا اینکه به صورت رشته های بزرگ در می آید و به همین سبب هم پشمک نام گرفته است. سایر شیرینی ها مانند باقلوا، مسقطی و غیره نیز به همین درجه محبوبیت دارد و هیچ جشنی نیست که بدون آنها برپا شود. نبات نیز مورد توجه خاص است.
 (ایران و ایرانیان. یاکوب ادوارد پولاک، ترجمه کیکاووس جهانداری، ص.91. به نقل از کتاب یزد در سفرنامه ها.اکبر قلم سیاه. موسسه فرهنگی، انتشاراتی سبز رویش، 1375. ص.17-16).
نگارش: الهه شهبازی (کتابدار کتابخانه وزیری یزد).