پیشینه مسگری در ایران به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد برمیگردد. ایرانیان فلز مس را ذوب کرده و برای ساختن ابزار استفاده می کرده اند. و اولین فلز مکشوفه بدست انسان همین فلز مس بوده و اولین فلزکاران نیز ایرانیان بوده‌اند اشیاء و ظروف مسی دست ساز از زمانهای دور در موزه ها قابل مشاهده هستند. ابزار مسی مربوط به ۶۴۰۰ سال پیش در حفاری های باستان شناسان به دست آمده است مسگری از هنر صنعت‌هایی است که در همه جای ایران تقریبا وجود داشته صنعت مسگری در اصفهان،زنجان، کرمان، شیراز و کاشان و یزد و در دوران اسلامی و تا به امروز از رونق و شکوفایی برخوردار بوده به گونه‌ای که در اغلب این شهرها یکی از بازارها با عنوان بازار مسگرها به صاحبان این هنر - صنعت اختصاص داشت .
در شهر یزد مسگری از صنایع پرآوازه و کهن شهر بوده و از این رو یزد از جمله مراکز عمده تولید این هنر دستی بوده است. رواج و رونق مسگری در یزد به حدی بوده که بازاری تحت عنوان بازار مسگری در شهر یزد وجود دارد. قدمت این بازار به قرن نهم ه.ق و دوران تیموری باز می‌گردد. در میان صنایع دستی متنوع استان یزد ظروف و کالاهای از جنس «مس» آن هم به دلیل کیفیت، تنوع و طرح‌های متعدد توجه بسیاری از افراد را به خود جلب می کند. بازار پنجه علی که به بازار مسگران یزد شهرت دارد، قدمتی ۶۰۰ ساله دارد و هنوز بافت سنتی قدیم خود را حفظ کرده است و مسگرها در حجره‌هایشان، پی در پی با چکش و مس، اثری بی‌بدیل خلق می‌کنند .بازار مسگرهای یزد در سال 1381 با شماره 7786 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
ساخت ظروف مسی دارای مراحل مختلف می باشد یکی از مراحل آن سفید کردن مس است که به ابزار خاص نیاز دارد یکی از ابزار و وسایل سفیگری مس (دم سفید گری مس) بوده است دم مورد استفاده سفیدگری دم پوستی بوده است. پوست دباغی شده گوسفند را به صورت مشکی در آورده که دو سر آن دارای سوراخ بوده که یک سر آن به لوله‌ای که به کوره راه داشته می‌بستند و در دهان سوراخ دیگر دو تخته کوبیده شده که کار دستگیره را انجام می‌داده است. در موقع دمیدن این دو تخته را به هم می‌چسباندند و سوراخ مشک بسته می‌شد و مشک را به طرف لوله کوره فشار می‌دادند. در نتیجه هوای داخل مشک از طریق لوله به کوره دمیده می‌شد و سپس تخته‌ها را از هم جدا کرده و مشک را به طرف عقب می‌کشیدند و مشک دوباره از هوا پر می‌شد و آماده دمیدن می‌گردید. بدین ترتیب عمل دمیدن انجام می‌گرفت..در حال حاضر از دم دستی یا نفتی استفاده میشود.از جمله این وسیله دمیدن کوره مسگری که مربوط به دوره قاجار است در موزه کتابخانه وزیری موجود می باشد و آقای محمد علی طالب نیا به موزه کتابخانه وزیری اهداء نموده اند.
نگارش: رباب دشتی( مسئول امور موزه کتابخانه وزیری).