آدرس: محله گودال مصلی، خيابان امام خمینی، کوچه سهل بن علی.
بانی این خانه حاج عبدالرسول، جد خاندان رسولیان یزد است. براساس نوشته سردر خانه و تحقیقات مدرسان دانشکده معماری یزد، این بنا در سال 1283 ش احداث شده و معمار آن مرحوم استاد محمدحسن محمدرحیم بوده است. این بنا پس از فوت بانی به تملک فرزند وی، حاج میرزا کاظم، ملقب به "رسولیان"، در آمد. فرزندان وی نیز در سال 1369 ش خانه را وقف کارهای فرهنگی- آموزشی کردند، و از آن زمان تا کنون دانشکده معماری یزد در آن فعالیت دارد. نخستین نکته حایز اهمیت در طرح این خانه تفکیک آن به دو بخش است: حیاط بزرگ کانون بخش اصلی است و حیاط کوچک غربی مرکز بخش کوچکتر خانه. علاوه بر این، حیاط خلوتی در شمال خانه قرار دارد که با توجه به قرارگیری آن در کنار مطبخ، می‌توان آن را حیاط مطبخ‌ خانه به حساب آورد. این خانه دستگاه ورودی کاملی دارد، متشکل از: سردری شاخص و هشتی پرکار و دالانهای ورودی. یکی از این دالانها با چند پیچ و خم به گوشه حیاط اصلی متصل است، و دیگری به موازات دو حیاط در میان دو بخش خانه قرار گرفته و تا به حیاط مطبخ امتداد یافته است. میانه این راهرو از یک طرف به حیاط کوچک راه دارد و از طرف دیگر،به حیاط اصلی. به این ترتیب، این راهرو را می‌توان عاملی در تفکیک خانه به دو بخش اصلی و فرعی شمرد.
حیاط اصلی خانه فضاهایی یک‌ طبقه احاطه کرده‌اند، ولی جبهه جنوب غربی آن مرتفع‌تر از سه جبهه هم‌ارتفاع دیگر است که این سبب تمایز  نمای مزبور از دیگر نماهای حیاط شده است. بعلاوه، وجود ایوانی فراخ و بزرگ در مرکز جنوب غربی، یعنی فضایی نیم‌باز و وسیع در میان فضاهای بسته اطراف حیاط، سبب شده است که این نما اعتبار بیشتری بیابد. همچنین در مرکز جبهه شمال شرقی، ایوانی کم‌عمق هست که در پس آن، یک اتاق ارسی قرار دارد، به طوری که ایوان، به سبب عمق کمش، سایبانی برای ارسی می‌نماید.
در حیاط اصلی، بادگیر نه بر سر ایوان یا فضاهای میانی هر جبهه، که بر فراز اتاقی در جنوب شرقی ایوان- آن هم به دور از محور اصلی بنا- قرار گرفته است. استقرار نیافتن بادگیر بر محور تقارن حیاط آن را از نظم و تقارن موجود در اطراف حیاط خارج و به یکی از عناصر و اجزای بام بدل کرده است.
مجموعه سردابها و تالارسردابها بخش مهمی از خانه را تشکیل می‌دهد. اصلی‌ترین آنها تالارسردابی است که در زیر ایوان قرار دارد. وسعت این تالارسرداب و شکل طاقچه‌ها و سقف آن حاکی از اهمیت آن است. این مجموعه در زیرزمین و در اطراف حیاطها واقع شده و بخشی از این مجموعه از مرز زمین بنا نیز فراتر رفته است. در زیر حیاط اصلی و در سه جناح جنوب غربی و جنوب شرقی آن، راهرویی وجو دارد که سردابها را به یکدیگر متصل می‌کند.
(گنجنامه، فرهنگ آثار معماری اسلامی ایران: دفتر چهاردهم: خانه های یزد/ کامبیز حاجی قاسمی. تهران : دانشگاه شهید بهشتی، دانشکده معماری و شهرسازی، مرکز اسناد و تحقیقات: روزنه، ١٣٨٣.صفحه ۴٠-۴٩).
نگارش: مژگان روحانی (کتابدار کتابخانه وزیری یزد).