سید محمد کاظم طباطبائی یزدی معروف علامه یزدی، سیّد یزدی، و" صاحب عروه" ، فرزند عبدالعظیم، عالم دینی و فقیه سده سیزدهم و چهاردهم ق. وی تحصیلات مقدماتی را در مدرسه دو منار یزد در محضر استادانی چون: ملّا محمّد ابراهیم اردکانی و زین العابدین عقدایی فرا گرفت. او دوره سطح را نزد ملاهادی یزدی گذراند. آنگاه به مشهد رفت و به فراگیری هیئت و ریاضیات پرداخت. پس از چندی به اصفهان عزیمت کرد و در آنجا از حوزه درس خارج فقه و اصول آیات عظام: شیخ محمّد باقر نجفی، سیّد محمّد باقر موسوی خوانساری، میرزا هاشم خوانساری و محمّد جعفر آباده ای بهره برد و به درجه اجتهاد رسید. پس از آن در ۱۲۸۱ ق رهسپار نجف شد و نزد آیات عظام: محمّد حسن شیرازی، شیخ راضی، شیخ مهدی جعفری و شیخ مهدی آل کاشف الغطا به تکمیل مبانی فقهی و اصولی خود پرداخت وی همزمان با تحصیل به تدریس سطوح مختلف اشتغال داشت و پس از هجرت میرزای شیرازی به سامرا به صورت رسمی حوزه درسی خود را در نجف تشکیل داد و به تدریس خارج فقه و اصول همت گماشت. با در گذشت میرزای بزرگ در ۱۳۱۲ ق مجلس درس وی شهرت و رونق بسزایی یافت و،طلّاب و فضلای بسیاری از جمله ؛ محمّد حسن کاشف الغطا، احمد کاشف الغطا، سیّد حسن مدرّس، سیّد محمّد تقی خوانساری، سیّد عبد الحی طباطبائی یزدی، عبدالرسول کاشانی، سیّد محمّد حسن مدرّس باغ گندمی، سیّد محمّد فیروز آبادی، سیّد عبدالحسین شرف الدّین عاملی و شیخ عبدالکریم حائری یزدی از حوزه درس وی بهره بردند.
آثار وی : عروه الوثقی؛ بستان راز و گلستان نیاز؛ تعادل و تراجیح؛ صحیفه الکاظمیه؛ حجیّه الظنّ فی عدد الرّکعات؛ رساله فی معجزات المریض؛ السوال و الجواب؛ رساله اجتماع امرو نهی؛ حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری.
کتاب عروه الوثقی همواره مورد مراجعه و استناد فقها بوده و حاشیه های بسیاری نوشته اند.
طباطبائی یزدی دانشمندی ممتاز ، فقیهی برجسته، محقّقی ژرف‌اندیش، علّامه، جامع کمالات علمی و عملی و از مفاخر فقه جعفری بود. بی توجهی به دنیا، ساده زیستی،رسیدگی به مستمندان، بردباری و پرهیزگاری از ویژگی‌های اخلاقی او به شمار می رفت وی پس از درگذشت در تاریخ ۲۸ رجب ۱۳۳۷ ق با اقامه نماز به امامت فرزندش، سیّد علی و تشییعی بی نظیر در ایوان بزرگ صحن حرم علی بن ابی طالب( ع) در جوار فرزند شهیدش به خاک سپرده شد. در پی این حادثه در تمامی شهرهای شیعه نشین جهان مجالس ترحیم برگزار گردید.از آثار عام المنفعه او ساخت دو مدرسه علمیه در نجف که یکی از آنها به نام مدرسه " سیّد" شهرت یافت و تعدادی مسجد است.
نگارش: رباب دشتی (مسئول امور موزه وزیری یزد).
