قرآن چاپ سنگی به خط کوفی و نسخ کتابت زین العابدین بن فتحعلی بن عبدالکریم صفوی

فخر الأشراف زین العابدین بن فتحعلی بن عبدالکریم صفوی، کاتب مبتکر قرآنی است که‏ به خط کوفی و نسخ نوشته و به سال 1323 ق در مطبعه سید مرتضی تهرانی به چاپ رسیده است. وی در نگارش قرآن مزبور دو هنر بکار برده است، نخست ثبت دیگر قرائت قرآن است که در کناره صفحات مرقوم داشته است. این ابتکار وی، نوشتن بخش هائی از این قرآن به خط کوفی زیبا با زیرنویس همان آیات به خط نسخ است. این کار علاوه بر جنبه تفننی و تزیین قرآن، این فائده را دارد که با تطبیق خط کوفی و نسخ، راهنمائی برای آموختن خط کوفی است. افتتاح تحریر این کلام مجید در سال 1312ق شروع و در سال 1322 ق اختتام یافته است. سواد دستخط و مهر مظفرالدین شاه قاجار و رساله احیاء الخط در مقدمه آمده در صفحات ابتدایی آمده است. کاتب غرض اصلی از نگاشتن این قرآن مجید احیاء خط کوفی و تجدید عهد این خط شریف که پس ار نهصد سال مهجوری که حرفی از آن شناخته نمی شد نیز چندی شایع و متداول گردد و فقط از حروف مرکبه و کلمات فراهم آمده این مقصود به سهولت حاصل نمی گردید لهذا زمان طویلی رنج برده حروف مقطعه این خط شریف را در حالات ثلاث و سایر عوارض تشریح و ترقیم نموده تا هر خواننده و نویسنده را معین باشد و اگر اهل کمال نقصی بیابند در صدد تکمیل برایند و این فانی را معذور دارند. خط کوفی را از آن رو کوفی نامند که کوفه محل خلافت حضرت امیر المومنین علی بن ابیطالب علیه السلام واقع گردید و بنابر آن که خود حضرت مخترع این خط بود تمامی احکام و ارقام به این خط نگاشته می شد و به التزام الناس علی دین ملوکهم این خط شریف در آن بلد متداول گردیده و لذا سمی بالکوفی و این خط را در حال اِفراد و ترکیب دارای اصول و فروعی است و مراد ما از اصول وضع اولیه آن است که در زمان حضرت ختمی مرتبت تا زمان خلافت حضرت ولایتماب صلی الله علیهما بر آن رسم نگاشته می شده و از فروع آنچه نویسندگان در تمادی ازمان از انحاء تصرفات و نقاشیها بر آن اصول افزوده اند و همین تصرفات باعث اشکال و علت انزجار طباع گردیده تا رفته رفته مهجور و متروک گردیده و حال آنکه چون به وضع اصلیه آن نظر کنی خواهی یافت که حسن ترکیب و اعتدال طبیعی و تناسب اجزاء این خط شریف از تمامی خطوط بیشتر و بهتر است.