حق الیقین چاپ 1241ق
نگارش : منوچهر آراسته
مجلسی، م‍ح‍م‍د‌ب‍اق‍رب‍ن محمدتقی، ۱۰۳۷ - ۱۱۱۱ق
حق الیقین/ محمدباقر بن محمدتقی
تهران: [بی نا]، ۱۲۴۱ق
273 برگ.؛29×20س م، رحلی
فارسی
آغاز: بسمله. الحمدلله الواحد الاحد و الصّمد العلیم...اما بعد چنین گوید... محمد باقر بن محمد تقی...
انجام:... از آیات کریمه و اخبار متواتره برداشته‌اند در این رساله المقدور نموده‌ام.
جلد مقوایی با روکش کاغذ طرح دار با عطف پارچه؛ کاغذ فرنگی شکری؛ در صفحه اول و چهارم سرلوح به شکل تاج و دو شیر و خورشید و جدول دور سطور، به سعی و اهتمام میرزا زین‌العابدین به طبع رسیده است.
معرفی نسخه: حق‌الیقین کتابی کلامی و اخلاقی به زبان فارسی و از کتب مهم و معتبر و مشهور شیعه، نویسنده آن، علامه محمدباقر مجلسی (مجلسی دوم) که این کتاب را بنام شاه سلطان حسین صفوی نوشت و به او تقدیم کرد. بنابر نوشته‌های خاتون‌آبادی آخرین کار تألیفی مجلسی بوده و آن را در شعبان ۱۱۰۹ق. به پایان برده است. کتاب یک دوره کامل اصول دین و عقاید رسمی شیعه اثنی‌عشری است که به ویژه در میان عموم شیعیان، بسیار رواج دارد. کتاب مشتمل است بر مقدمه، جلد ۱ که مشتمل است بر ۵ باب: باب ۱: در اقرار بوجود حق تعالی و صفات کمالیه او که مشتمل بر ۱۰ فصل است: فصل ۱: در اقرار بوجود صانع عالم، فصل ۲: خدا ازلی و ابدیت و عدم بر او محال است، فصل ۳: حق تعالی قادر مختار و هیچ ممکن از تحت قدرت او بیرون نیست، فصل ۴: خداوند عالم است به هر معلومی و تغییری در علم او نیست، فصل ۵: خداوند سمیع و بصیر است، فصل ۶: خداوند حی و زنده است، فصل ۷: خداوند مرید است یعنی کارها به اراده و اختیار او صادر می‌شود، فصل ۸: خداوند متکلم است، فصل ۹: خداوند صادق است، فصل ۱۰: صفات کمالیه خداوند عین ذات مقدس او است. باب ۲: در بیان صفاتیست که از تعالی باید نفی کرد که مشتمل بر ۸ بحث است: بحث ۱: خداوند یگانه و شریکی ندارد، بحث ۲: خداوند مرکب نیست و جسم و جوهر و عرض نیست، بحث ۳: او مثل ندارد، بحث ۴: خداوند دیدنی نیست و پدیده سر او را نمی‌تواند ادراک کند، بحث ۵: خداوند محل حوادث نیست که احوال مختلفه بر او وارد شود، بحث ۶: خداوند را نامهای بسیار است، بحث ۷: خداوند با چیزی متحد نمی‌شود، بحث ۸: خداوند در قدیم بودن شریک ندارد و هر چه غیر ذات اوست حادث است. باب ۳: در بیان صفاتی است که متعلق به افعال خداوند است که مشتمل بر ۳ بحث است: بحث ۱: مذهب امامیه آن است که حسن و قبح افعال عقلست، بحث ۲: خداوند فعل قبیح نمی‌کند، بحث ۳: خداوند بندگان را بر افعالی که اختیاری ایشان نیست تکلیف نمی‌کند و بندگان در فعل خود مختارند. باب ۴: در مباحث نبوت است که مشتمل بر ۵ مقصد است: مقصد ۱: امامیه را اعتقاد آن است که بعثت پیغمبران بر خداوند عقلا واجب است، مقصد ۲: طریق دانستن حقیقت پیامبران معجزات است، مقصد ۳: باید پیامبر افضل از جمیع امت خود باشد و اعلم از همه باشد، مقصد ۴: علماء امامیه اتفاق کرده‌اند بر آنکه انبیاء و ائمه افضل‌اند از جمیع ملائکه، مقصد ۵: در بیان حقیقت پیامبری حضرت محمد (ص). باب ۵: در باب امامت و امام و کارهای او به نیابت از پیامبر که مشتمل بر ۹ مقصد است: مقصد ۱: در وجوب نصب امام، مقصد ۲: در بیان شرایط امامت، مقصد ۳: در بیان صفات و خصایص امامت، مقصد ۴: در طریق شناختن امام، مقصد ۵: در بیان بعضی از آیات دلالت بر امامت و فضیلت امام علی (ع)، مقصد ۶: در بیان احادیث متواتره از جانبین دلالت بر امامت و فضیلت و جلالت امام علی (ع) و بیان معایب اعداء آن حضرت که مشتمل بر ۸ فصل است: فصل ۱: در حدیث غدیر خم و نص صریح امامت، فصل ۲: در حدیث منزلت متواتر از طریق عامه و خاصه، فصل ۳: در بیان اختصاص حضرت علی (ع) به محبت خدا و رسول (ص)، فصل ۴: در بیان اختصاص حضرت امیر (ع) به حضرت رسول (ص) در اخوت و هم‌راز بودن و سایر امور، فصل ۵: در بیان روایات مستفیضه و اخبار صحیحه در به حق بودن حضرت علی (ع)، فصل ۶: در بیان افضلیت حضرت علی (ع) بر سایر صحابه زیاده که سابقاّ مذکور شد، فصل ۷: در بیان قلیلی از اخبار که مخالفان در کتب معتبره ایراد نموده‌اند، فصل ۸: در بیان مطاعن آن جماعتی که غصب حق آن حضرت کردند در حالی که قابل امات نبودند. مقصد ۷: در بیان امامت سایر ائمه، مقصد ۸: در بیان اثبات وجود امام دوازدهم و غیبت آن حضرت. و جلد ۲ که مشتمل است بر: مقصد ۹: در اثبات رجعت (بازگشت نیکان و بدان در زمان حکومت امام دوازدهم قبل از روز رستاخیز). باب ۶: در اثبات معاد و بیان مقدمات آن و توابع آن از وقت مرگ تا انقضای امر عالم که مشتمل بر ۲۰ فصل است: فصل ۱: در اثبات معاد جسمانی، فصل ۲: در دفع شبه های معاد جسمانی و آن موقوفست بر دانستن حقیقت روح و بدن انسان، فصل ۳: در اقرار به حقیقت مرگ و توابع آن، فصل ۴ در بیان عالم برزخ، فصل ۵: در بیان بعضی از شرایط و علامات قیامت که پیش از نفخ صور واقع می‌شود، فصل ۶: در بیان نفخ صور و فنای اشیاء، فصل ۷: در بیان سایر احوالی که خداوند خبر داده که پیش از قیامت واقع خواهد شد، فصل ۸: در بیان حشر و حوش، فصل ۹: در بیان احوال اطفال و مجانین ایشان، فصل ۱۰: در بیان میزان و حساب و سوال و رد مظالم، فصل ۱۱: در بیان سوال از رسل و شهادت شهداء و دادن نامها به دست راست و چپ و بعضی از احوال و اهوال قیامت، فصل ۱۲: در بیان وسیله و لوا و حوض و شفاعت و سایر منازل حضرت رسالت و اهل بیت او در قیامت، فصل ۱۳: در بیان صراط، فصل ۱۴: در حقیقت بهشت و دوزخ، فصل ۱۵: در بیان صفتی چند که در آیات و اخبار از برای بهشت وارد شده است، فصل ۱۶: در بیان بعضی از صفات و خصوصیات جهنم و عقوبات آن، فصل ۱۷: در بیان اعراف، فصل ۱۸: در بیان جماعتی که داخل جهنم می‌شوند و جمعی که در آن مخلد می‌باشند و جمعی که در آن مخلد نمی‌باشند، فصل ۱۹: در بیان معانی ایمان و اسلام و کفر و ارتداد، فصل ۲۰: در بیان انواع گناهان و توبه از آنها که مشتمل بر ۲ مقصد است: مقصد ۱: در بیان گناهان صغیره و کبیره، مقصد ۲: در بیان وجوب توبه و شرایط آن و گناهانی که باید از آنها توبه کرد و وجوب قبول توبه که مشتمل بر ۸ مطلب است: مطلب ۱: در بیان وجوب توبه و گناهانی که باید از آنها توبه کرد، مطلب ۲: خلاف است میان متکلمین که آیا توبه مبعض صحیح است که از بعضی گناهان توبه کند دون بعضی یا آنکه باید از همه گناهان توبه کند، مطلب ۳: در معنی توبه و شرایط آن، مطلب ۴: بیان انواع گناهانی که از آنها توبه می‌کنند، مطلب ۵: در بیان وقت توبه، مطلب ۶: در بیان انواع توبه، مطلب ۷: در بیان وجوب قبول توبه، مطلب ۸: در بیان اموری که خداوند بر آنها مواخذه نمی‌کند و وعده عفو از آنها فرموده
