در معماری اسلامی مجموعه حرم رضوی از سنگ برای کار در شالوده، بدنه، فرش کردن کف و تزیین بنا استفاده می شد. استفاده از سنگ در پی بنا و دیوارها اهمیت ویژه ای داشت و برای ساخت وسازها سنگ های گوناگونی چون سنگ سیاه (سند 4/32357)، سنگ آهک (سند 11/35720)، سنگ مرمر (سند 2/35525) که با دقت تراشیده و گاهی حجّاری می شد به کار می رفت. درمورد انواع سنگ های به کاربرده شده درمجموعه اماکن متبرکه آستان قدس، 82 سند وجود دارد که باتوجه به قرارگرفتن درهریک ازمکان های مورداستفاده نام های متفاوتی برای آنها ذکرشده است.یکی ازاین سنگ ها؛ سنگ مخصوص ازاره های حرم و مسجدگوهرشاد است. برطبق سند برای نصب سنگ های ازاره شبستان کوچک مسجد تا پای گلدسته درسال 1149ق 4500 دیناراجرت به حجارپرداخت شده است.(سند4/35639) شغل حجاری در  بعضی از اسناد تعمیرات به خصوص در مواردی که سنگ فرش های میان صحن ها و یا ایوان ها احتیاج به مرمت داشته است از آن یاد شده است. (سند 6/32629)
ازجمله اموری که در مبحث حجاری در اسناد آستان قدس  ازآن کم وبیش یاد می شود، انتخاب، خرید و حمل سنگ های موردنیاز اماکن رضوی است که توسط حجاران زبده این مجموعه عظیم و متبرک صورت گرفته تا با سلیقه و خواست خود ایشان درقسمت های مختلف کارشود. دردفترتوجیهاتی به سال1286ق مخارج هموارکردن ممر معدن سنگ مرمرخلج به جهت حمل سنگ های مرقد مطهر رضوی توسط استاد محمد حجار و با تصدیق میرزابابا مشرف باشی کل 12تومان و6299 دیناربرآورد شده که میرزاعلی اکبرمجیرالتولیه تحویلداراز بابت موقوفات مطلقه آن راپرداخت نموده است.(11/40532سند)