در دوران قاجار یکی از اسنادی که موقع ازدواج نوشته و نگهداری می‌شد، «پشه‌نامه» نام داشت. در دهخدا به معنای: سیاهه و ریز تمام جهیز عروس که به امضای داماد رسانند و به کسان عروس دهند. پشه‌نامه‌ها در واقع صورت جهیزیۀ عروس بودند که همۀ اقلام جهیزیه به صورت ریز و جزئی در آن‌ها نوشته شده بود. به طور معمول این اسناد به امضای داماد و شاهدان رسیده و به امانت نزد یکی از نزدیکان عروس داده شده که در صورت طلاق زوجین، اموال عروس مشخص باشد. این اسناد تصویر جالبی از زندگی اجتماعی، اقتصادی در دوران قاجار به ما می‌دهند. 
در مجموعه اسناد کتابخانه آستان قدس رضوی تقریبا 44 نمونه سند فهرست جهیزیه از دوره قاجار تا پهلوی وجود دارد که یکی از سندهای قدیمی این مجموعه سند شماره 189980 است. لازم به ذکر است که در پشه نامه صورتی از لوازمی که داماد به عروس می دهد نیز نوشته می شود که سند مجموعه آستان قدس از این نوع است. در این سند آقا محمد اسماعیل فرزند حاجی محمد حسن به جهت زوجه خود خاتون جان بنت آقا عبدالله بن ملا نور محمد اسبابی آورده است از جمله: آینه پنج گره خاتم، گوشواره طلا مروارید، انگشتر شکوفه، دستبند طلا، عرقچین، چارقد ترمه محرمات، چادر ابریشمی، پیراهن قلمکار، ارخالق ترمه محرمات و ...
فهرست جهیزیۀ عروس نیز شامل این موارد است: آینه خاتم، الماس تراش، گوشواره طلا، دستبند نقره و مرجان، بازوبند طلسم، انشگتر طلا، خنچه خاتم، گوی مروارید، گلاب پاش بلور، سینی هشترخانی، ظروف مسی ، قالیچه و انواع مختلفی از چارقد و چادر و پیراهن. در آخر سند قیمت اسباب آورده شده است و شاهدان نیز مهر نموده اند.