دم زن ز علی و آل او تا هستی
با نام محمد نفست خوش بو کن
عطر سيب: رهیافتی به زیارت ناحیه مقدسه/ نگارش حامد حجتي؛ بکوشش مرکز مطالعات و تحقيقات صاحب الزمان (ع ).- قم: مسجد مقدس جمکران، ‎۱۳۷۸.
هر چند نیست درد دل ما نوشتنی
از اشک خود دو سه سطر به ایما نوشته‎ام(صائب)
واژه های غم گرفته که مظلومیت از آن متصاعد است از زبان صاحب تدبیر تقدیم به ساحت خون خدا می‌شود. موضوع از یکی از دریاییترین حرفهای عالم است. مقتل نیای بزرگوارشان حضرت اباعبدال...
قلم یارای نوشتن ندارد همان بهنر که با زبان مردی که بیابان در بیابان غم جدش حسین علیه‌السلام را فریاد می‌کند مویه کنیم. دل به کلام روایتگری بسپاریم که غمناکترین لحظات طف را خبر دارد و دیدگانش اقیانوس آرام اشک است.
زیارت ناحیه مقدسه که از کلام حضرت ولی عصر که جان عالمی فدای او، روایت شده پژواک مظلومیتی است که هزار و چند صد سال در خاندان علوی ماندگار بوده است.
علامه مجلسی این زیارت را به نقل از بزرگان شیعه در بحار الانوار آورده است. در این زیارت ضمن بیان وقایع عاشورا بر امام حسین علیه‌السلام با بیانی زیبا، جایگاه این قیام برای انسانها گوشزد می شود.
اگر دل به این واژه ها بسپاریم چکیدن حسین را از چشمان خونبار به نظاره خواهیم نشست.
عجب شمیم غریبی است در عطش زارم
حسین می چکد از دیدگان خونبارم