الفبای درد: بررسی و تحلیل مفهوم درد و رنج در شعر معاصر ایران / مصطفی گرجی _ تهران : نشر خاموش ، 1398.
یکی از مفاهیم و واژه‌های چالش برانگیز و در عین حال پر بسامد در قاموس فلاسفه و علمای ادیان و مذاهب و تاریخ هنر و ادبیات "درد و رنج" است که حاصل تعارض باورها و تصورات، با واقعیت‎های موجود است.
مباحث کلی کتاب نشان می دهد که مولف در فصل نخست به کلیات و مفاهیم و تعارف درد و رنج پرداخته است که این فصل خود به دو بخش چیستی و ماهیت درد و رنج و معرفت شناسی آن در ادبیات معاصر تقسیم شده است و اما فصل دوم که درباره بررسی و تحلیل درد و رنج در شعر شاعران مرد است، به چهار بخش ماهیت شناسی، وجود شناسی، غایت شناسی و اخلاق، وظیف شناسی درد و رنج طبقه بندی شده است. مباحث و عناوین فصل سوم هماند فصل پیشین قرار گرفته است؛ با این تفاوت که نگره و نگاه شاعران زن، مبنای بررسی و تحلیل بوده است. در فصل پایانی نیز دستاوردها و نتیجه‎ی بررسی‎ها به صورت مقایسه‌ای و تطبیقی، تحلیل شده است.
 این حقیقت به تعبیر علمای حوزه دین یکی از هفت مفهوم و مسئله اصلی انسان در تاریخ بوده که از ازل تا به ابد _ البته به صور و گونه‎های مختلف _ مبتلا به بشر بوده است و خواهد بود.
در میان مجموعه اندیشمندانی که به موضوع درد و رنج و متعلقات آن رویکرد عمیق و ویژه ای نشان داده اند؛ طیف هنرمندان؛ ادبیات و شاعران هستند که به دلایل ذوقی و نوع نگاه خاص به هستی و ارتباط بیشتر و ژرف تر با عنصر عاطفه و احساس بیشترین نکات عاطفی و احساسی را در رویایی با این مفهوم ابراز داشته‎اند. در ادبیات فارسی اندیشمندان و شخصیت های ژرف نگری همچون مولوی، حافظ، سعدی و ... همواره درد و رنج انسان را فارغ از هر قیدی به تصویر کشیده‎اند و در ادبیات جهانی نیز هومر، شکسپیر، گوته، مولر، ژید و ... چنین‎اند. از آنجایی که این موضوع در هر دوره ای حقیقت و مصداق دارد ؛ در ادبیات و شعر معاصر نیز به نسبت شعرکلاسیک فارسی به صورت ویژه و براساس مقتضیات انسان مدرن بازتابی از نوع خاص تر و بارزتر یافته است .