بررسی سبکی و محتوایی نسخه‌های خطی«تذکرۀ سیرالاولیاء» میرخُرد کرمانی
نویسنده: ملیحه کریمی پناه و امیربانو کریمی
نویسنده مسئول: ابوالقاسم رادفر
چکیده
زمینه و هدف: تذکرۀ «سیرالاولیاء» در سدۀ هشتم هجری به قلم سیّد محمّدبن مبارک علوی کرمانی ملقّب به میرخُرد در شرح احوال مشایخ طریقت چشتیه در شبه‌قارۀ هند نوشته شده است. این کتاب بلحاظ قدمت و سندیت، مأخذ تذکره‌های معتبر تاریخ فرقۀ چشتیه است. هدف این مقاله بررسی سبکی و محتوایی چهار نسخه از این اثر در سه منظر زبانی، فکری و ادبی با هدف دستیابی به میزان موفقیت نویسنده در پیروی از سبک خراسانی است.
روش مطالعه: این پژوهش بر اساس روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است.
یافته‌ها: از جمله ویژگیهای سیرالاولیاء کوشش نویسنده در پیروی از سبک خراسانی است که سعی کرده هم از حیث لفظ و بیان و هم بلحاظ مضمون به آن نزدیک شود.
نتیجه‌گیری: این اثر از منظر ادبی با کاربرد صنایع ادبی در حوزۀ بدیع لفظی و معنوی، به نثر شاعرانه نزدیک میشود و اساس کتاب بر مدح استوار است. در سطح زبانی نثری چندگانه دارد و در بخش واژگانی اغلب از مفردات و ترکیبات عربی استفاده میکند. در سطح فکری بیشتر وامدار پیشینیان است. بطور کلی مبنای کار وی بر تقلید استوار است.
کلمات کلیدی
تذکره ، سیرالاولیاء، میرخُرد کرمانی ، چشتیه ، تحلیل سبکی و محتوایی
