نگاهی به تاریخ معنی شناسی / کورش صفوی. تهران: نشر علمی. 1399
شماره دیویی: ص739ن401/43
یکی از انواع شیوه‌های تاریخ‌نگاری، تاریخ‌نگاری موضوع‌نگار است. در این شیوه از تاریخ‌نگاری، مورخ به گزارش پیشینۀ مطالعاتی می‌پردازد که در یک حوزه یا دربارۀ موضوعی خاص صورت پذیرفته‌اند. پژوهش الن دربارۀ آواشناسی در یونان باستان یا گزارش گیررتس در باب نظریه‌های معنی‌شناسی واژگانی، نمونه‌های بارز این روش تاریخ‌نگاری هستند.
بنابراین اصطلاح «معنی‌شناسی» آن‌گونه که در عنوان این کتاب نیز آمده است، در نوع خود گمراه‌کننده است؛ زیرا می‌تواند مخاطب را به سوءتعبیر بکشاند و او را متقاعد کرده باشد که این نوشته از زمانۀ کاربرد اصطلاح «معنی‌شناسی» در هیئت معاصرش آغاز خواهد شد و تا عصر حاضر ادامه خواهد یافت.
این کتاب نوعی تاریخ‌نگاری موضوع‌مدار است و از آنجا که در طول زمان به پیش می‌رود، هیئت نوعی تاریخ‌نگاری عمومی را داراست. موضوع این تاریخ‌نگاری نیز مطالعاتی است که در باب معنی صورت پذیرفته‌اند. این تاریخ‌نگاشته مبتنی بر مستندات موجود است و در مسیری به حرکت خود ادامه داده که بتواند ابتدای این تاریخ را به زمان حال و متأخرترین نگرش‌ها در حوزۀ معنی‌شناسی برساند.
نویسنده حرکت در مسیر «معنی‌شناسی» را از دوران باستان آغاز کرده و سپس با گذر از قرون وسطی، به سراغ عصر نوزایی رفته و در همین مسیر ادامۀ داده تا به قرن کنونی برسد. در همین مسیر آراء غیرغربی را نیز دسته‌بندی کرده است؛ آن هم صرفاً بر اساس معادل‌یابی تقویم‌ها و نه زمانه‌ای که غربیان از آرای شرقی‌ها آگاهی یافته‌اند.
نباید تصور کرد که از این نوشته قرار است «معنی‌شناسی» آموخت. فردی که به سراغ خواندن این کتاب می‌آید، باید به مجموعۀ وسیعی از اطلاعات مجهز باشد .
کلمات کلیدی: تاریخ نگاری، نگار، معنی شناسی، صفوی
