بررسی تضویر رمضان در شعر عربی
استاد راهنما: مرضیه آباد
نگارش: سمانه بخشی نژاد
دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکتر علی شریعتی 1398
چکیده
ماه رمضان به عنوان مهم‌ترین واقعه دینی که هر ساله تکرار می‌شود؛ در طول تاریخ الهام‌بخش شاعران بسیاری بوده است، سروده‌های رمضان، شامل طیف وسیعی از مضامین همچون، وصف روزه و ایام ماه رمضان، وصف سختی‌های روزه، ذکر آثار و فضایل این ماه، وصف و ذکر فضایل شب قدر، تبریک ماه رمضان و عید فطر، وصف هلال ماه رمضان، تصویر نمادهای رمضان، مثل فانوس و خوراکی‌های رمضان و... می‌شود. ماه رمضان با توجه به ویژگی‌هایی که داشته است، مغضوب و محبوب شاعران بسیاری بوده است، و این دیدگاه‌ها با توجه به روحیات شاعران و عصری که در آن می‌زیستند متفاوت است؛ بدین صورت که در عصر صحابه ماه رمضان در اذهان، بیشتر با ذکر خیر و تلاوت همراه بود؛ اما با گذشت زمان آداب و رسوم مختلفی با آن در آمیخت به گونه‌ای که جزئی از آن گشت و اکنون به عنوان نمادی از ماه رمضان شناخته می‌شود؛ اما در دوران معاصر مضامین اجتماعی و فرهنگی به مضامین یاد شده افزون گشت . سروده‌های رمضان گرچه ادبیات دینی و مناسبتی است، اما گاهی دست‌مایه‌ای برای تفنن و نازک خیالی شاعران بوده است و شاعران در تصویر پردازی‌های خویش از آن مدد جسته‌اند، و تشبیه به عنوان مهم‌ترین رکن تصویرسازی سهم بسزایی در این سروده‌ها داشته است.
کلمات کلیدی: ماه رمضان، شعر عربی، تصوی، روزه
این پایان نامه در کتابخانه تخصصی ادبیات موجود می باشد
