معرفی کتاب جریان شناسی شعر دهه‌ی هفتاد نوشته‌ی سعید زهره وند

کتاب جریان شناسی شعر دهه‌ی هفتاد نوشته‌ی سعید زهره وند، جریان‌های نو در قالب، تفکر و محتوای شعر دهه‌ی 70 ایران را مورد بررسی قرار می‌دهد. پژوهش دربار‌ه‌ی تحوّلات ادبی، کاری سخت و مهم است و در عین حال، همواره با پرسش‌های زیاد، آرای مختلف و نتایج مختلف رو به رو می‌باشد، زیرا تحوّلات ادبی متغیّرهای گوناگونی دارند و مانند بسیاری دیگر از تغییرات انسانی از عوامل و انگیزه‌های مختلفی تأثیر می‌گیرند. تعیین و سنجش تمامی این عوامل اگر نگویید غیر ممکن است (که به نظر می‌رسد چنین باشد) کاری سخت و دشوار است. برای مثال عامل زمان و پیشرفت‌های انسان در همه‌ی بخش‌های زندگی نه تنها بر سرعت تغییرات ادبی اثر گذاشته، بلکه بر ماهیّت و چگونگی این قبیل دگرگونی‌ها هم موثر بوده است.

کتاب  جریان شناسی شعر دهه‌ی هفتاد، جریان‌های نو در شعر دهۀ هفتاد را مورد بررسی قرار داده و امکان دارد این گمان را به وجود آورد که تقسیم‌بندی‌های دهه‏‌ای ‏مبنای دقیقی برای بررسی تحوّلات شعری است، بنابراین کارآمدی آن را فرض مسلّم به حساب آورده است.

در بخشی از کتاب جریان شناسی شعر دهه‌ی هفتاد می‌خوانیم: هابرماس که آگاهی منحل از زمان را جزئی از شاخصه‌های مدرنیته زیباشناختی به شمار می‌آورد و معتقد است که این آگاهی در قالب استعاره‌هایی پیشرو (آوانگارد) خودنمایی می‌کند، درباره راز ماندگاری و استمرار مدرنیته می‌گوید: مدرنیته علیه کار کردهای عادی ساز سنت دست به شورش می‌زند، مدرنیته به اتکای تجربه شورش علیه هر آن چه که هنجاری است، زنده می‌ماند و به حیات خود ادامه می‌دهد. این آگاهی زیباشناختی به طور مداوم و مستمر نوعی بازی دیالکتیکی بین رازداری و رسوایی علنی برقرار می‌سازد.

کتاب  جریان شناسی شعر دهه‌ی هفتاد، جریان‌های نو در شعر دهۀ هفتاد را مورد بررسی قرار داده و امکان دارد این گمان را به وجود آورد که تقسیم‌بندی‌های دهه‏‌ای ‏مبنای دقیقی برای بررسی تحوّلات شعری است، بنابراین کارآمدی آن را فرض مسلّم به حساب آورده است.