بررسی مشاغل و پیشه‌ها در آثار عطار نیشابوری نوشته مریم سهرابی مهر
در کتاب بررسی مشاغل و پیشه‌ها در آثار عطار نیشابوری، نگارنده به بررسی مشاغل و حرف و نقد طبقات مختلف اجتماعی در کتاب‌های «منطق‌الطیر»، «مصیبت‌نامه»، «الهی‌نامه» و «اسرارنامه» پرداخته است. در هر بخش به‌طور کلی طبقاتی را که با هم سنخیت ارزشی داشته و تقریباً از نظر پایگاه اجتماعی در یک ردیف بوده‌اند آورده شده و در هر فصل به‌طور دقیق‌تر این طبقات مورد بررسی و تجزیه‌وتحلیل قرار گرفته‌اند. برای هر قسمت با توجه به نظر «عطار» و نتیجه نگارنده از مبحث مورد بررسی شواهدی از اشعار «عطار» آورده شده است.
مورخان و محققان، نام او را محمد و لقب وی را فرید الدین و کنیه اش را ابوحامد نوشته اند. پیشه ی عطار نیشابوری، فروش گیاهان و گل های خوش بو و عطرآگین دارویی بود و بدین سبب، در بیشتر شعرهایش از خود به نام عطار یاد می کرد، گاهی نیز تخلص فرید را که مخفف لقبش فریدالدین است، به کار می برد. وی به دلیل شغل عطاری، از پزشکی نیز آگاهی داشت و روزانه بیمارانی را معاینه و با داروهای گیاهی مداوا می کرد. او دارو سازی را از پدرش آموخت و در عرفان مرید شیخ یا سلسله خاصی از مشایخ تصوف نبوده است و به کار عطّاری و درمان بیماران می پرداخت.
در کتاب بررسی مشاغل و پیشه‌ها در آثار عطار نیشابوری ، آمده است که او دارو سازی را از پدرش آموخت و در عرفان مرید شیخ یا سلسله خاصی از مشایخ تصوف نبوده است و به کار عطّاری و درمان بیماران می پرداخت. عطار نیشابوری از راه دارو فروشی و درمان بیماران، روزگار می گذراند و به سبب همین، برای طلب روزی به دربار پادشاهان نمی رفت و لب به ستایش آنان نمی گشود و تا آخر عمر عزت نفس و مناعت طبع و بزرگ منشی خود را حفظ کرد.
