کتاب « خواب بی پایان »  ترجمه ی بیتا ترابی توسط انتشارات مانیاهنر منتشر شده است. 
کتاب خواب بی پایان، اولین کتاب آندره شدید است که در واقع بیش تر از هر زمان دیگر، می توان آن را کتابی امروزی به شمار آورد. فریاد سامیه، زمان ها و مرزها را در هم می شکند و پیش می رود و به دیگر فریادها می پیوندند. فریاد این زن می رسد به « زیربار نرفتن » های دیگر، می رسد به امیدهای دیگر: « دیگران مثل من، باید احساس می کردند که زندگی شان بدون عشق، متلاشی می شود. اگر من فریاد می زنم، تنها بخش کوچکی از فریادم برای آن هاست ... اصل فریادم برای دخترکانمان است، من فریاد می زنم تا که شاید دخترکان ما دیگر شبیه به خزه هایی نباشند که دور تنه ی درختان، زندگی بی رنگ و بویی دارند؛ من فریاد می زنم تا دخترکان ما جور دیگری باشند، تا که شاید از محدودیت و انزوا بیرون بیایند ... »
خواب بی پایان رمانی پر از تعلیق و کشش است؛ با سبک و سیاقی ساده و سرراست و بی تجمل و پیرایش اضافی. در عین حال سنگین است و غنی از شعری گرم.
خواب بی پایان، نه تنها رهایمان نمی کند بلکه رویمان تأثیر می گذارد و دگرگونمان می کند. آندره شدید، سال 1966 جایزه  لوییز لب را گرفت، در 1972 عقاب طلایی شعر را هم دریافت کرد، در 1975 برای مجموع آثارش جایزه ی بزرگ اهالی ادب فرانسوی آکادمی رویال بلژیک از آن او شد. در همان سال جایزه ی آفریقای مدیترانه ای برای نفرتیتی، رویای آخناتون و برای تمامی آثارش به او تعلق گرفت. 
برشی کوتاه از متن کتاب: 
ام الخیر برایم تعریف کرد چه بر سر سیده آمده است. پدر و برادرش او را با ضربات چاقو کشته بودند، سیده بزرگ ترین بچه ی خانه بوده و خودش خواهر برادرهایش را بزرگ کرده بود. رتیبه را هم همین طور. شبی او را با مردی نزدیک نخلستان می بینند. خبر به گوش پدر و برادرش می رسد. سیده بیوه بوده و حالا او را با مرد دیگری دیده بودند، این دیگر ننگ بود! پدر و برادرش سرافکنده شدند و آبرویشان رفت و با دست خودشان سیده را کشتند!