کتاب مدایح رضوی مجموعه‌شعری است که اشعار آن را شاعر خراسانی و شیفته اهل‌بیت مرحوم یوسف ازغدی سروده است. مدایح رضوی به‌همت یکی از نامداران عرصه شعر و ادبیات ایران شادروان محمد قهرمان گردآوری و تدوین شده است. کتاب شعر مدایح رضوی برای اولین بار در سال ۱۳۸۴ منتشر شد و پس از ۱۷ سال بازسازی شده است.
نخستین کنگره شعر محلی خراسان نیز با یادی از مرحوم یوسف ازغدی برگزار شده است.
شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همه عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.
بُگُم از کوجای مِشَد، چِمدَنُم
اي قَد گفتِنی هس که مو نِمدَنُم
سزاوارَه که اوّل از هو بُگُم
از او ضامن بِرِّه آهو بُگُم ...
یوسف ازغدی، متولد سال 1297 در مشهد، رانندۀ ماشین سنگین بوده. سال‌ها در جاده‌ها می‌رفته و می‌آمده و صبح‌های جمعه با سه‌چرخۀ موتوری‌اش راهی خانۀ استاد محمود فرخ خراسانی می‌شده تا شعر بخواند و شعر بشنود. استاد محمد قهرمان -که این مجموعۀکوچک اما ارزشمند را چاپ کرده‌اند- در مقدمه آورده‌اند که یوسف ازغدی در شعر «رسمی» قدرت چندانی نداشت و محمود فرخ ترغیبش کرد که شعر محلی (با لهجۀ مشهدی) را جدی بگیرد؛ چنین کرد و استعداد نهفته‌اش آشکار شد.
