کتاب داستان هایی از ضرب المثل ها، تالیف رحیمه قلی زاده و تصویرگری داود دیبا توسط نشر آرایان به چاپ رسیده است.
ایران، سرزمینی است دارای فرهنگ و تمدن اصیل و کهن، ایرانیان همواره به تاریخ، زبان، هویت و فرهنگ خود بالیده اند؛ فرهنگ و تمدنی که زبانزد خاص و عام است. فرهنگ و زیر مجموعه های آن از جمله عناصر مهم هویت ملی است که تمامی ارزش های فردی و اجتماعی را در برمی گیرد و یکی از جلوه های آن، (فرهنگ عامه) است. فرهنگ مردم یا فرهنگ عامه، مطالعه اندیشه و دیدگاه مردم درباره دین، اخلاق، جشن ها، آداب، باورها و ادبیات عامه است. ادب شفاهی یا عامه از شاخه های مهم دانش عامه به شمار می آید که خود، شامل ترانه ها، لالایی، قصه، مثل، افسانه، اساطیر و ... می شود. 
یکی از عناصر مهم ادب شفاهی، ضرب المثل است که فراوانی کاربرد آن ، نقش مهمی در فرهنگ سازی داشته است. ضرب المثل ها یکی از عناصر مهم ادبی هستند که به صورت شفاهی شکل گرفته اند و نقش فراوانی در فرهنگ سازی ها دارند. مثل ها در بردارنده ی افکار و اندیشه های نسل ها و تجربه های افراد دانا است که آرزوها، غم ها، دانش و شرایط اجتماعی و فرهنگی مردم را بازگو می کنند. مثل ها معمولا با توجه به موقعیت جغرافیایی تقسیم می شوند و از این بین مثل های ایرانی دست کم یکصد هزار مثل را شامل می شود. مثل در اصطلاح جمله ی کوتاهی است که در برگیرنده ی مضمون حکیمانه یا تشبیه است و به دلیل روان بودن، مشخص بودن معنا در بین مردم مشهور شده و گاها آنها را بدون تغییر و یا با تغییرات جزئی در گفت و گوهایشان به کار می برند. در این اثر مثل های مشهور گردآوری شده و سعی شده است داستان یا ریشه ی آن ها به شکلی ساده و روان ارائه شود تا مخاطب به چگونگی به وجود آمدن آن مثل پی ببرد. مثل ها بر اساس حروف الفبا در این کتاب مرتب شده اند و در ابتدا ضرب المثل مورد نظر در کادری ذکر شده و زیر همان کادر داستان به وجود آمدنش ذکر گردیده است؛ ضرب المثل های آب از سرچشمه گل آلود است، آب در هاون کوبیدن، آب زیر کاه از اولین مثل هایی هستند که در این کتاب به آنها پرداخته شده است. داستان ضرب المثل آب، زیرکاه به اینصورت است که در روزگاران قدیم تعدادی قبیله در کنار هم در روستایی زندگی می کردند و اغلب کشاورز و دامدار بودند تا اینکه آنها متوجه می شوند دشمنی توانگر قصد حمله به آنها را دارد. این قبایل که از نظر سلاح و ابزار جنگی بسیار ضعیف بودند تصمیم می گیرند باتلاقی پر از آب حفر کنند و روی آب را با کاه بپوشانند تا مشخص نشود که آنجا باتلاق است و وقتی دشمن خواست وارد روستا شود در این باتلاق ها بی افتد و از بین برود. این مثل را درباره ی افراد حیله گر به کار می برند.