21 اسفند سالروز بزرگداشت نظامی گنجوی، شاعر بزرگ ایرانی است.  حکیم ابومحمد الیاس معروف به نظامی گنجوی شاعر پرآوازه ایرانی قرن ششم هجری قمری (دوازدهم میلادی) است.
مورخین با استناد به اشعار و آثار به یادگار مانده از وی، تولد او را بین سالهای 530 تا 540 (1145- 1135 میلادی) تخمین زده اند.
نظامی در شهر گنجه که در آن روزگار جزو خاک ایران محسوب می شد به دنیا آمد و پرورش یافت.
در آن روزگار گنجه که در دو کرانه رود «کانجاچای» (گنجه رود) در شمال ایران واقع بود، کانون عمده رواج شعر و ادب فارسی محسوب می شد و شعر و شاعری با وجود شاعران بزرگ آن منطقه همچون خاقانی، فلکی شروانی و ابوالعلا گنجوی از رونق بسیار برخوردار بود.
نظامی شاعر بلندپایه ایرانی حدود هفتاد سال در این شهر زندگی کرد و در حدود سال  599 هجری قمری در همین شهر درگذشت.
بعدها بر سر قبرش ضریحی ساختند و خاک او زیارتگاه دوستدارنش شد. وقتی که گنجه جدید را در کنار گنجه قدیم ساختند و گنجه قدیم رو به ویرانی نهاد، مقبره نظامی در بیرون شهر جدید افتاد. اکنون در همانجا بنایی ساخته اند که از شاهکارهای معماری ایرانی است.
فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی خاک عشق آبی ندارد
اگر بی عشق بودی جان عالم
که بودی زنده در دوران عالم
نظامی در خانواده ای بازرگان و متمول دیده به جهان گشود و با فراغت خاطر سالهای کودکی را صرف درس و بحث کرد و با دانشهای متداول عصر خود آشنا شد و بخش عمده ای از سالهای نوجوانی و جوانی او صرف فراگیری علوم در محضر استادان عصر و تحصیل در مدارس آن روزگار شده است.
آثار نظامی گنجوی
غیر از ابیات پراکنده ای که از دیوان نظامی باقی مانده، تمام شهرت او برا ی پنج مثنوی مشهوری است که از او به یادگار مانده و به عنوان «پنج گنج» یا «خمسه نظامی» شهرت دارد.
این پنج مجموعه داستانی عبارتند از: مخزن الاسرار، خسرو و شیرین، لیلی و مجنون، هفت پیکر و اسکندر نامه است که اسکندر نامه خود شامل دو بخش اقبال نامه و شرف نامه است.
نظامی را می توان به دلیل روانی کلام و شیوه شاعریش از ارکان شعر فارسی به شمار آورد.
پنج گنج نظامی
به همین دلیل همواره مورد ستایش شاعران و تذکره نویسان و محققان بعد از خود بوده است.
شیوه شاعری نظامی پس از وی مورد نظر بسیاری از شاعران و سرآمدان شعر فارسی قرار گرقته است و حتی بسیاری  سعی کرده اند که مثنویهایی چون او بسرایند که از آن جمله می توان به جامی، امیر خسرو دهلوی، خواجوی کرمانی، وحشی بافقی و عرفی شیرازی اشاره کرد.
توجه به حکمت، محتوای اصلی آثار نظامی گنجوی
در نظام تربیتی و آموزشی قدیم ایران، حکمت عبارت بود از فراگیری کلام و فلسفه، و نظامی از این دو بهره کافی برده بود.
تمامی آثار به یادگار مانده از نظامی خصوصاً مخزن الاسرار، اقبال نامه و مقدمه تمام مثنویهایش، نشان از حکمت دانی او دارد.
به اعتقاد بیشتر محققان و پژوهشگران آثار نظامی، اشعار به یادگار مانده از وی را نباید تنها  از جنبه فنون شعر و هنر داستانسرایی بررسی کرد. چرا که او توانسته است در قالب داستان و با زبانی خاص خود تمام آرا و نظریه های مختلف حکمی را بیان کند و در واقع با بیان این آرا به ارائه و تعلیم افکار و اعتقادات خود در میان خاص و عام بپردازد.
شمایل نظامی گنجوی
آثار به یادگار مانده از ایشان که شامل پنج گنج و دیوان قصاید و غزلیاتش می شود در سه زمینه کلامی، اخلاقی و عرفانی قابل توجه و تأمل جدی است.
حکمتی که در آثار او می‌بینیم، همان حکمت ایرانی است که دنباله حرکت فردوسی، یا همان حکمت اشراقی است.
نظامی توانسته است در قالب مثنویها و داستانهای کوتاه و بلند خود رفتار  نیک و زندگی متعالی را تعلیم دهد.
با نگاهی به اشعار نظامی می بینیم که او با به نظم کشیدن قصه های گوناگون توانسته است چگونگی رفتار انسان را در ارتباط با همنوعان خود چه در زندگی فردی و چه در جامعه و زندگی جمعی ترسیم کند و تعلیم دهد.